ปัจจุบันอายุ30แฟนอายุ33
อยู่ด้วยกันมา5ปีแล้ว  แยกบ้านออกมาเช่าอยู่กับแฟน
ทำธุรกิจกับแฟน รายได้รวม6หลักต้นๆ 
มีจ้างแม่บ้าน1คน ไม่มี ภาระ มีแต่รายจ่ายกินใช้ส่วนตัว คุยกับครอบครัวแล้วว่าอยากแต่งงานอยากมีลูกแล้ว ที่บ้านไม่สนับสนุนค่ะ 

ข้อแรกคือที่บ้านไม่ชอบแฟนเท่าไหร่ จขกท.คิดเองนะคะเค้าไม่เคยพูดตรงๆ แต่แค่สัมผัสได้เพราะชอบยุให้เลิกตลอด บ้านแฟนฐานะปานกลาง บ้านเราค่อนฐานะข้างดี  จขกท.กับแฟนสร้างตัวมาด้วยกัน เรียกได้ว่าผ่านร้อนผ่านหนาวกันมาเยอะกว่าจะมีวันนี้ที่ในสายตาพ่อแม่ก็ยังไม่พอ แรกๆจขกท.เข้าใจพ่อแม่เพราะแฟนไม่ได้ทำงานจริงจังไม่มีอะไรจริงๆ
แต่แฟนและเราก็พิสูจตัวเองมาตลอดจนมีรายรับที่มั่นคงในระดับนึงแล้ว

ตั้งแต่ตัดสินใจเลือกผู้ชายคนนี้เราเลิกรับกงสีที่บ้าน มีเงินติดตัวมาก้อนนึงออกมาเป็นทุนทำธุรกิจ ยอมออกมาลำบากกับแฟน เพื่อพิสูจน์ว่าเราเลือกคนไม่ผิด เคยลำบากจนไม่มีเงินสักบาท แต่ไม่เคยหันหลังกลับบ้าน แฟนเป็นเสาหลัก ขยัน ทำงาน จนมีรายรับดีขึ้นได้ 

วันนี้อยากมีเจ้าตัวน้อยแล้ว หันไปหา ครอบครัว ได้คำตอบว่าไม่อยากให้แต่งงานมีลูก ถ้าเรามีคนเดียวไม่เอาสามีเค้าโอเค แต่ถ้ามีกับสามีจะแต่งงานเค้าไม่สนับสนุน
แม่ให้เหตุผลว่านิสัยเราไม่เหมาะกับการมีครอบครัวมีแล้วจะไม่มีความสุข (เราค่อนข้างหัวแข็ง แกะดำ ดื้อในบ้านค่ะ) และอีกเหตุผลที่แม่ให้คือแฟนยังไม่มั่นคงพอ เราเสนอว่าจะซื้อบ้านแล้วถ้าปัญหาคือบ้านแม่ก็ไม่สนับสนุนเรื่องมีลูกอยู่ดีอ้างว่าเราไม่เหมาะจะมีลูก 
ถ้ามีให้มีแบบไม่มีสามี
ค่อนข้าง ทุกข์ใจมาก เราบอกแฟนไม่ได้ว่าครอบครัวเราพูดแบบนี้ ทุกข์จนร้องไห้ทั้งวัน 

วันนี้เราหันมามองครอบครัวเล็กๆที่เราสร้างมากับแฟน ทุกข์หรือ สุข หลายปีมานี้ก็ผ่านมาด้วยกัน 
 เรารู้สึกว่าเราพิสูจตัวเองกันมามากพอแล้ว ทุกวันนี้รับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้ว ยอมรับว่าเหนื่อยและผิดหวังกับครอบครัว  ไม่อยากรอการอนุมัติจากเค้าเพื่อที่จะสร้างครอบครัวใหม่ของตัวเองแล้ว   
ในเมื่อที่บ้านไม่ยอมรับเองถ้าเราเลือกจดทะเบียน จัดงานเล็กๆของตัวเองแล้วมีลูกเลยเราจะผิดไหมคะ