พลังงานชีวิตตอนนี้จะหมดแล้ว สายชาร์จเหมือนจะเสียเริ่มชาร์จไม่เข้า  ตอนนี้ล้าเต็มที ไม่รู้ว่าถ้าดับไปแล้ว ถึงจะได้สายชาร์ตรุ่นใหม่มา ไม่แน่ใจจะแบตจะแรงเหมือนเดิมไหม

กำลังใจมันก็ดี แต่เหนื่อยร่างมันก็คือเหนื่อยร่างอ่ะน้อ ทำงานฟรีแล้นซ์ที่บ้าน ออกงานมาเพราะเหตุจำเป็นต้องกลับมาดูแลคนที่บ้าน ต้องควบเช้าเย็น - ดึกทำงาน ต้องบริหารเวลา จัดสรรเอง ก็เหมือนจะดี

ลองนึกภาพ กลางวันใช้แรง กลางคืนใช้สมอง ไม่มีคนเปลี่ยน ไม่มีจุดสิ้นสุด รู้อย่างเดียว วันไหนน็อค หรือเกิดอะไรกับตัวเรานั้นแหล่ะ ถึงจะจบ

เอาเป็นว่า คิดว่าตัวเอง เครียดสะสมไปแล้ว แต่ไม่ถึงขั้นซึมเศร้าหรืออารมณ์แปรปรวนดิ่งลง ลอยขึ้น ไม่ถึงขั้นอยากฆ่าตาย อะไรเทือกนั้นหรอก

แค่รู้สึกว่าความขยันมันหายไป โหยหาการพักผ่อน คือไม่สามารถฮึดได้ในตอนนี้แล้ว ตอนนี้ก็ทำควบกันไปแบบอึดอัดใจ ความขี้เกียจมาแทนที่ แย่ถึงขั้นพอจบวันๆ หนึ่งแล้ว ทิ้งตัวนอนมองเพดานไม่ทำไรแล้ว  ปล่อยให้เป็นวันเรื่องวันพรุ่งนี้ บางอย่างเริ่มทำลวกๆ ก็มี  อิ่มตัวจนไม่รู้จะอิ่มยังไงแล้ว

สุดๆ จนไม่สามารถตั้งนาฬิกาปลุกไว้นอนแค่สาม - สี่ชั่วโมงได้แล้ว มันหนักถึงขั้นไม่ได้ยินเสียงปลุกแม้โทรศัพท์อยู่ข้างหูก็ตาม

มีความโชคดีอยู่อย่างเดียว คือ โชคดีที่ยังมีงานออนไลน์ให้ทำแม้ตัวจะอยู่ที่บ้าน และโชคดีที่ไม่มีหนี้สิน เงินที่ได้มาไม่มาก เลยพอใช้จ่ายไม่ติดลบ เดือนชนเดือน  ฝืนตัวเองให้หาเวลาทำได้แค่นี้แหล่ะ  

ทำมากกว่านี้ อ่ะมันเงินมันเพิ่มได้ตามงานที่ส่งก็จริง แต่มากกว่านี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน