ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะปกติเราจะเป็นคนมีความอดทนมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือนิสัยคน แต่พอเป็นเรื่องเสียงแบบนี้หลังๆมาเราย้ายมาอยู่กับเเฟน อาการหงุดหงิดเราสังเกตเห็นได้ชัดมากๆเลยค่ะ เสียงเเรกเลยที่เราทะเลาะกับเเฟนคือเสียงคีย์บอร์ด เราเป็นคนนอนดึกแต่แฟนค่อนข้างจะนอนเกือบเช้าเลย ซึ่งการนอนของเราคือห้องต้องเงียบสนิทเราถึงจะนอนหลับได้พอเรามาอยู่ด้วยกันก็มีปัญหากันเรื่องเสียงคีย์บอร์ดจนทำให้เรานอนไม่หลับ ช่วงเเรกๆกว่าจะได้นอนก็คือต้องรอเกือบเช้าให้เค้าเลือกเล่นมเกม จนหลังๆรู้สึกว่าพักผ่อนไม่เพียงพอ เพราะบวกกลับต้องตื่นไปทำงานด้วยเลิกดึก ตื่นเช้าเราเลยเปิดใจคุยกับเเฟนจนเค้ายอมปรับเวลาการนอนมานอนไว้ขึ้นหน่อย เราก็ค่อยโอเค


เสียงที่สองที่เราหงุดหงิดมากๆ คือจะเป็นเสียงเคี้ยวอาหารค่ะ ใช่ค่ะ ปกติอยู่บ้านที่บ้านเราสอนตลอดว่าให้เคี้ยวไม่อ้าปากไม่เคี้ยวเเบบจ้อบแจ้บ แต่พอเราได้มาอยู่กับแฟนคือเเฟนเราเคี้ยวอ้าปากเสียงจ้อบเเจ้บ เเล้วเราจะหงุดหงิดมากๆ แรกๆเราพยายามคิดบวก มองข้าม แต่สักระยะเราเก็บอาการหงุดหงิดไม่ไหวเราเลยบอกเต้าไปตรงว่าให้เคี่ยวเบาๆ มันดูไม่ดี เค้าก็เหมือนไม่สนใจจนเราเลิกพูดไปสักระยะ พอมาเกิดเหตการเดิมอีกเราเลยบอกตรงๆว่าเราไม่ชอบเสียงมันน่าลำคาน เเล้วมันก็ดูไม่สุภาพด้วย เราได้ยินเเล้วมันจะหงุดหงิด พอได้บอกไปตรงๆเค้าก็แกล้งเคี้ยวเสียงดังข้างๆหูหนักกว่าเดิม คือเราไม่รู้จะแก้ด้วยวิธีไหนเลย ทุกครั้งที่ได้ยินคือมันจะอารมเสียตลอดเลย

อีกเสียงที่เราไม่ชอบเลยคือเสียงซื้ดน้ำมูก เราเข้าใจค่ะว่ามันห้ามกันไม่ได้แต่จะมาซื้ดข้างๆหูทั้งคืนไม่ได้เรานอนไม่ได้ อย่างมากๆก็ควรจะหายากินหรือว่าไปสั่งน้ำมูกออกพอได้ยินซื้ดเรื่อยๆ เราก็อดหงุดหงิดไม่ได้ เดินไปหายาให้กินบ้าง ยื่นยาดมให้บ้าง เเนะนำเค้าบ้างว่าให้ทำยังงี้ยังงั้น มันจะได้หาย เเล้วเเนะนำว่าอย่าซื้ดเก็บไว้ พยายามสั่งออก เค้าก็ไม่ฟังเเล้วก็ซื้ดไปเล่นเกมไป คือมันเป็นเสียงเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เราหงุดหงิดไม่หายเลยค่ะ บางทีอยากหยุมหัวสุดๆ

เราพึ่งมารู้สึกว่าอาการหงุดหงิดเสียงของเรามันหนักขึ้นตรงที่ว่าเราเก็บอาการไม่ค่อยอยู่เเล้วอาการหงุดหงิดก็หายยากมากๆ พอได้หงุดหงิดเเล้วเราจะเครียดจนปวดหัวตลอด หลังๆ พอเครียดแล้วเราจะนอนไม่หลับเลยต้องพยายามกินยาแก้ปวดหรือยานอนหลเบให้หลับ เราลองไปหาอ่านดูในเนตบ้างส่วนมากจะบอกว่าอาการเเบบเราเป็นพวกจิตชนิดนึงที่เกี่ยวกับการรับรู้เกี่ยวกับเสียงที่มันไวกว่าคนปกติเลยทำให้การรับรู้มากกว่าคนปกติ

ปล.เราอยากรู้ว่าจากที่เราเล่ามาทั้งหมดเราเเค่เหนื่อยเครียด หรือว่าเราเป็นโรคนั้นจริงๆ เเล้วถ้าเราเป็นจริงๆ อาการของมันอยู่ระยะไหนเเล้ว ต้องพบเเพทย์ไหมคะ หรือว่ามีวิธีช่วยให้ผ่อนคลาย แก้ไขได้บ้าง เรารู้สึกว่าเเต่ละวันเราใช้ชีวิตไม่มีความสุขเลยค่ะ ต้องมาเครียดมาหงุดๆเรื่องเล็กๆน้อยเเบบนี้