รู้สึกผิดทุกครั้ง ที่มีแว๊บคิดว่า ถ้าย้อนได้จะไม่แต่งงานมีลูกเลย
อยู่ในข่วงที่มีคำถามมากมายกับชีวิตคู่ และเฝ้าถามแต่ละคู่จากคนใกล้ตัว ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร 
ไม่เคยคิดเลย ว่าเราจะมาถึงจุดที่อยู่เพื่อลูก  มันง่ายที่จะพูดว่า อย่าทนอยู่กับคนๆนึงเพียงเพื่อลูก  แค่พอต้องตัดสินใจจริงๆ เรากลับใจร้ายกับลูกไม่ลงเลย 
ในใจหวังแค่ให้ลูกเก็บเกี่ยวความสุขในวัยเด็กให้มากที่สุด ลูกดูมีความสุขมากจริงๆกับช่วงเวลาที่เค้ามีทั้งพ่อและแม่คอยพาไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปโน่นนี่ 
แต่ลูกไม่มีทางรู้เลย ว่าคนเป็นแม่คนนึงต้องอดทนมากแค่ไหน แม่ไม่ได้โทษลูกเลย แต่แค่อยากมีความสุข และอยากมีชีวิตคู่ที่ดี ที่อย่างน้อย เวลาป่วยยังมีคนคอยดูแล เวลาลำบาก ยังมีคนคอยข่วยเหลือ เวลาเหนื่อยยังมีคนให้ซบ  แต่เป็นคนไม่มีบุญเรื่องความรัก เจอแต่คนไม่เสมอต้นเสมอปลาย 
หลายๆคู่ที่ถามไถ่มา สรุปก็คืออยู่เพื่อลูกกันเยอะมาก  จากผญ.คนนึงที่มีแต่คนหมายปอง กลับกลายเป็นคนที่แม้แต่เพื่อนก็ไม่มีสักคน กลายเป็นคนอีกคนที่ตัวเองก็ไม่อยากเชื่อว่านี่มันตัวเราเหรอ คนที่เคนสดใสร่าเริง ทุกวันนี้แค่แสร้งมีความสุขไปวันๆ ไม่ต่างจากแม่เลี้ยงเดี่ยว แค่ใบทะเบียนสมรสค้ำคอ จะหย่าก้ไม่ได้ จะอยู่ก็ไม่ดี