คือหนูเรียนปี1 ตอนสอบกลางภาคหนูเจอปัญหาสอบไม่ได้เพราะหนูรู้สึกเรียนไม่เข้าใจเลยพยายามอ่านมาหลายวันก็ไม่เข้าใจหนูก็เลยจำเอา พอไปสอบจริงๆมันไม่ตรงกับที่เราจำมาหนูเลยเครียด เครียดมากๆเลยค่ะ ขั้นที่ว่าร้องไห้ทุกวันจากที่อยากไปมอ ก็คือไม่อยากไปเลยค่ะ เหมือนโดมิโนเลยค่ะพอสอบไม่ได้ทำให้ทุกๆอย่างเครียดไปหมดเลยค่ะ การใช้ชีวิตเรื่องเพื่อนจากที่ไม่เครียดก็กลายเป็นเครียดไปด้วย(ระหว่างนั้นมีปัญหาเข้ามาเรื่อยๆตลอด) หนูก็คอยปรึกษาแม่ตลอดเพราะปรึกษาเพื่อนไม่ได้เลยค่ะเพื่อนเก่าก็ไม่ค่อยว่างมาตอบอีกคนก็เวลาหนูปรึกษาบางทีเขาก็ไม่อ่าน บางทีก็อ่านแต่จะว่าสะส่วนใหญ่อาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้เป็นแบบหนู หนูเลยไม่รู้จะปรึกษาใครนอกจากแม่ พอช่วงหลังๆหนูปรึกษาแม่แต่หนูคิดว่าน่าจะมาจากปัญหาเดิมๆแม่ก็ว่าค่ะ ว่าว่าแบบหนูคิดไม่ได้ทำไมหนูไม่อดทนเหมือนคนอื่นทำไมหนูอ่อนแอแม่ว่าหนูหนักเลยค่ะแต่มันได้แต่ร้องไห้(คือหนูจะซิ่วค่ะกะจะมาใกล้ๆบ้านค่ะคุยกับแม่เรียบร้อย แต่อาจจะเป็นเพราะหนูเครียดค่ะหนูก็จะชอบคิดว่าถ้าไปสอบกลัวจะสอบไม่ได้แล้วพอทีนี้หนูก็เลยแบบแม่ขอกอดหน่อยเพราะหนูเครียดเรื่องที่บอกบวกกลับหนูจะต้องกลับหอไปทำเรื่องลาออกมันเลยคิดถึงแม่ แล้วก็ร้องไห้แม่ก็เลยว่าว่าทำไมหนูอ่อนแอที่เล่าไปค่ะ) หนูก็ไม่รู้จะเอายังไงดีเลยค่ะเพราะว่าคนที่ปรึกษาได้ก็มีแค่แม่คนเดียวแล้วหนูรู้สึกว่าถ้าปรึกษาแม่บ่อยไม่ได้เเล้วเพราะเดี๋ยวแม่จะเครียดเพราะแม่เคยเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อนค่ะ จะบอกว่าคือช่วงนี้มีแต่ปัญหามากๆเลยค่ะไม่ใช่แค่เรื่องเรียนเรื่องเดียวเรื่องงานของพ่อแม่เรื่องเล็กๆน้อยๆแต่มันเยอะมากค่ะ สภาพจิตใจตอนนี้คือไม่ไหวจริงๆเลยค่ะยิ่งตอนแม่ว่าหนูยิ่งอยากไปเลย หนูอยากเป็นคนที่สดใสเหมือนมัธยมแบบเดิมค่ะเหนื่อยกับการที่ตัวเองเป็นแบบนี้มากเวลาดาวน์ยิ่งไปใหญ่เลยไม่รู้ว่าที่ตัวเองเป็นอยู่คืออะไรอาการคร่าวๆก็คือถ้ามีปัญหาเข้ามาจะวนในหัวเรื่อยๆบางคนอาจจะจัดการกับความคิดนั้นได้แต่หนูจะผ่านไปได้ยากกว่าคนอื่น แล้วก็ร้องไห้แทบทุกวัน ค่อนข้างอ่อนแอ

อาจจะงงๆหน่อยนะคะขอโทษด้วยค่ะ