นี่คงเป็นรอบสามสิบเลยทีเดียว ที่อยู่แบบไม่มีคนในใจ ความจริงแล้วมันก็แอบเหงานิดๆ แต่ว่าเข้าใจเลยว่าในห้องว่างๆมันก็สะอาดดีนะ ไม่มีความขุ่นข้องหมองใจ ไม่มีความกังวล ไม่มีความน้อยใจ ไม่มีความตื่นเต้น ไม่ได้ยิ้มคนเดียว อันที่จริงมันไม่มีทั้งสุขและทุกข์นั่นแหล่ะ ที่เกิดจากความสัมพันธ์ที่ติดไว้กับอีกคนนึง

เมื่อมองย้อนกลับไป และพิจารณาถึงความสัมพันธ์ที่หลากหลายทั้งหมดที่เคยมี หาไม่เจอเลยว่าอันไหนดีที่สุด เหมาะสมที่สุด พอดีที่สุด การปล่อยทุกอย่างออกจากชีวิตไป ทำให้รู้ว่า ไม่มีอะไรที่มันจะพอดีกับเราไปซะทุกอย่าง แต่ละช่วงเวลาก็มีความสุข ของทุกข์ในแบบของมัน การได้หยุดพัก และไม่กลับเข้าสู่วงโคจรพวกนั้นก็ดีในแบบของมัน และเหงาๆในแบบของมัน

เอาเป็นว่า สุขก็เตรียมไว้ ไม่มีใครรู้เลยว่าวันข้างหน้าจะเจอกับใครหรืออะไรอีก ถ้าจะอยู่แบบนี้ก็ขอให้มีความสุขมากกว่าทุกข์นะ ถ้าจะเริ่มต้นอะไรอีกก็ขอให้เริ่มด้วยดี เพี้ยงงงง