หลังจากที่เราเขียนบอกเล่าเรื่องราวของตัวเอง ในกระทู้ ข้อคิด หลักธรรมในการใช้ชีวิตประจำวันจนจบ เราก็ไม่คิดที่จะลงกระทู้อะไรแบบนี้อีก เพราะเราคิดว่ามันอาจจะเสียเวลา และไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะมานั่งเขียน นั่งเล่าเรื่องราวอะไรยาวๆแบบนี้ เพราะอาจจะไม่มีใครเข้ามาอ่านเลยก็ได้

แต่วันนี้เราเล่าเรื่องราวของเราที่เราได้ประสบพบเจอมาตลอด กับเพื่อนเราคนนึงในพันทิป ซึ่งเขาก็แนะนำให้เราว่า ให้เราเล่าเรื่องนี้ลงพันทิปด้วยเพราะอาจจะเป็นประโยชน์กับบางคนและเราอาจจะได้รับข้อมูลบางอย่างจากประสบการณ์คนอื่นๆ เพื่อนำไปต่อยอดให้กับตัวเอง เราจึงยอมลงเรื่องราวแบบนี้อีก

เรื่องที่เราจะเล่าก็เป็นเรื่องเดิม ที่เราเคยกล่าวถึงไปแล้วก่อนหน้านี้ ทั้งใน ทั้งกระทู้ มิติคู่ขนาน และกระทู้ ข้อคิด หลักธรรม แต่มีความแปลกใหม่เพิ่มขึ้นมาเฉยๆ

เรื่องนี้มันสืบเนื่องมาจากตอนที่เราลงเรื่องราวในกระทู้ มิติคู่ขนาน ซึ่งในกระทู้นั้นเรากล่าวถึงอาการจิตหลุดของเรากลับมา หลังจากที่เราปิดไปนานมากแล้ว ซึ่งหลังจากนั้นอาการจิตหลุดเราก็เป็นอยู่อีก 2-3 ครั้ง และเราสังเกตแล้วว่าจะมีอาการช่วงวันโกน วันพระ

และด้วยความคิดของเราที่เราเฝ้านึกถึงแต่วันตาย แต่คิดอยู่เสมอว่าเราจะมีชีวิตอยู่แค่วันนี้เป็นสุดท้าย พรุ่งนี้เราอาจจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีก มันเลยทำให้เราติดนิสัย และทำให้เราไม่ค่อยคิดถึงอนาคต อยู่แต่กับปัจจุบันตลอดเรื่อยมา

หลังจากนั้นช่วงวันโกน วันพระ เวลาเรานอนกลางวัน ( อาการจิตหลุดของเราจะเป็นเฉพาะตอนกลางวัน ไม่เคย หลุดออกตอนกลางคืนเลย ) เราก็คิดในใจ ว่าถ้าเราได้ออกไปอีก เราจะไปแล้วไปลับ เราจะไม่ขอกลับมาอีกเลย เหมือนกับขอไปตายเลย ประมาณนั้น

แล้วเราก็มีอาการอีกช่วงที่นอนกลางวัน ในวันโกน วันพระ แต่หลังจากที่เราคิดเช่นนั้น เวลาจิตเราจะออกไป จะมีอะไรมาขวางไม่ให้ได้ออกตลอด มีอาการสะดุ้งบ้าง มีแรงดูดกลับจากร่างกายตัวเองบ้าง หรือบางทีแฟนเรามาแกล้งเราบ้าง ไม่ให้ได้นอนนิ่งดีจนถึงเวลาที่จิตเราจะออกไปได้

พอเป็นเช่นนั้นบ่อยๆเข้า เราจึงคิดว่า น่าจะเป็นเพราะเราคิดจะไปแล้วไปลับ เราจึงไม่สามารถออกไปได้อีก เราคงยังต้องอยู่ชดใช้กรรมให้หมดก่อน คิดจะหนีไปเช่นนั้นไม่ได้ แต่เราก็ยังมีอาการที่จิตเราจะออกไปอยู่เรื่อยๆ เราจึงเปลี่ยนความคิดของตัวเองใหม่ 

เราคิดที่จะหาคำตอบ และใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เรามีอยู่ เพราะเราคิดว่าน่าจะมีสิ่งที่เราต้องรู้ และใช้ประโยชน์ได้จากสิ่งนั้น เพราะตอนที่เราปิดเรื่องที่จิตหลุดตอนนั้น เพราะเราคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ และคอยแต่จะสร้างความรำคาญ รบกวนการใช้ชีวิตประจำวันของเรา แต่เมื่อมันกลับมา แสดงว่ามันต้องมีอะไรให้เราค้นหาคำตอบจากในนั้น