เรากับแฟน 20 ปีเท่ากัน แฟนทำงานส่วนตัวๆม่เรียนต่อ เราเรียนต่อสายอาชีพ คบกับได้ 8 เดือน ก่อนหน้านั้นเขาขอแต่งงานมาตลอด ทั้งเหตุผลพ่อแม่แก่แล้ว ซึ่งก็แก่จริงๆแหละค่ะ เขาทำงานตัวคนเดียว อยากมีคนคอยช่วย พี่สะใภ้กับคนในครอบครัวคอยเชียร์ให้เขาแต่งเมียจะดีอย่างนั้นอย่างนี้ เราปฏิเสธเขามาตลอด เพราะเรายังไม่พร้อม คิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมทำหน้าที่นั้น ครอบครัวเราสนับสนุนให้มีอาชีพของตัวเอง ออกไปใช้ชีวิตไปเที่ยวไปทำงานที่เรารัก ไม่ต้องแต่งงานตามค่านิยมของคนอื่น  วันที่เราไปเรียนต่างจังหวัดคนเดียวครั้งแรกในชีวิต แล้วเขาก็ขอห่างเราออกไปทันที ระหว่างนั้นเราก็เข้าใจเขา ไม่ตาม ไม่ตื๊อ ไม่โทร รู้ตัวเองดี เจ็บใจมากเลย แต่เราให้สิ่งนั้นกับเขาในตอนนี้ไม่ได้ พยายามทำใจ ทำตัวให้ชินกับสถานที่และบุคคลใหม่ๆ
   เราหายกันไป ไม่ติดต่อกันอีก เราก็ไปเที่ยว โพสต์แต่ความสุขสิ่งดีๆรอบตัว 2 เดือนจากนั้นเขาก็ติดต่อกลับมาขอคืนดี เราก็ให้โอกาสเขา เขาบอกจะรอจนกว่าเราจะพร้อมรอบนี้ เราก็โอเค แต่ผ่านไปเดือนเดียวเขาก็ยกเรื่องแต่งงานขึ้นมาพูดแล้วทำเป็นน้อยเนื้อต่ำใจให้เรารู้สึกผิดตลอด ชอบเขานะ แต่แบบตอนนี้ไม่มีเรื่องนั้นในสมองจริงๆ ไม่รู้ต้องใช้คำพูดแบบไหนเขาถึงจะเข้าใจ พูดแล้วพูดอีกว่าตอนนี้ไม่ได้ ไม่ใช่ตอนนี้ เขาก็ถามอยู่ซ้ำๆเดิมๆเมื่อไหร่จะมาๆๆๆ เห้อ เจอแบบนี้ไม่รู้จะตอบไงดีเลย อะไรก็บอกฟังไม่ขึ้นๆๆ
ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดละ พอเขาพูดเรื่องนี้ทีไรมันไปต่อไม่เป็นทุกที หนักใจอะ
   ทำไมไม่เข้าใจเราบ้าง นั่นมันทั้งชีวิตเรานะ..