เรากับแฟนคบกันมา 4-5 ปี ตลอดเวลาที่คบกันมามันก็เหมือนคู่รักทั่วไป สุข ทุกข์ เศร้า เหงา มีหมด แต่ไม่เคยนอกใจกันเลย แต่แล้ววันหนึ่งเรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป เค้าคงรู้ว่าเรารู้สึก เค้าเลยมาบอกเราว่าเค้ามีคนอื่น 
จริงๆเราเตรียมใจไว้มาตลอดว่าคนเรามีการเปลี่ยนแปลงได้เสมอ เรามีประสบการณ์โดนนอกในจจากแฟนเก่ามาหลายครั้งมากจนเราก็แอบคาดหวังว่ารักครั้งนี้จะไม่มีเรื่องแบบนี้เะราะที่ผ่านมาเค้าไม่เคยนอกใจเราเลย แต่อยู่ๆสิ่งที่เรากลัวก็เกิดขึ้น 
เค้าคุยกันได้เกือบ 1 เดือน เราก็พยายามหามาตลอดว่าผู้หญิงคือใคร จนวันหนึ่งเราเจอว่าผู้คือใคร เรารู้สึกเราไม่โอเค แต่ก็ให้โอกาสเพราะเค้าแค่คุย แค่เจอกันเพราะทำงาน แค่กอดกัน ยังไม่เกินเลยถึงขั้นที่เรารับไม่ได้  เราก็เลยคุยกันว่าจะเอายังไงต่อ ถ้าเลือกเราเราพร้อมให้โอกาส แต่แล้วเราก็โดนหักหลังเพราะแฟนเรายังไม่หยุดคุยกับผู้หญิงคนนั้น เค้าลบแชทที่คุยกัน เราลืมบอกว่าผู้หญิงก็มีแฟนอยู่แล้ว และก็รู้ว่าแฟนเรามีเรา 
จนวันหนึ่งแฟนเราบอกว่าเป็รอะไรไม่รู้ทำไมถึงคิดถึงยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ พอเราได้ยินประโยคนั้นจากปากแฟนเรารู้สึกได้เลยว่าเออพอเถอะเค้าคงได้โอกาสจากง่ายเกินไป เราตัดสินใจ ณ ตอนนั้นเลยว่าเราแยกกันเถอะ ต่างคนต่างอยู่ เราไม่ได้ใจดีให้โอกาสคนเะื่อให้เค้ามาทำร้ายจิตใจเราหรอก แต่เค้าไม่ไปเค้าพูดว่าเค้าขาดเราไม่ได้ เราคือคนที่ดีที่สุดคนที่เข้าใจเค้าที่สุด เราบอกเค้าว่า ดีที่สุด ของเธอมันเหมือนคำพูดที่ใช้พูดเพื่อรั้งเราไว้ให้อยู่กับเธอ อธอรู้ไหมอะไรที่มันดีเราจะไม่หาอะไรใหม่ๆเข้ามาทดแทน เราตัดสินใจโทรหาผู้หญิงโดยมีแฟนนั่งอยู่ด้วย ตอนแรกผู้หญิงพูดว่าไม่รู้ว่าแฟนเรามีเรา แฟนเราเลยเอามือถือไปคุยแล้วบอกว่าให้บอกความจริงไปเถอะเพราะเรารู้ทุกอย่างแล้ว ผู้หญิงถึงตอบว่ารู้ค่ะว่ามีแฟนแล้ว แล้วผู้หญิงก็ตัดบทว่าขอตัวไปทำงานก่อนนะ แล้วก็บล๊อไลน์แฟนเราไปเลย เราบอกแฟนว่าเห็นไหมเขาเข้ามาเพราะมันเป็นแค่ความตื่นเต้นแต่พอโดนจับได้เค้าก็หนีโดยการบล๊อค เขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอหรอก มันเป็นเธอเองที่ไปผูกมัดและคิดไปไกลเอง เราเลยบอกว่าเราอยู่ไม่ได้ ใจเรามันไม่พร้อมให้โอกาสแล้ว แต่เค้าปล่อยเราไปไม่ได้ ไม่มีเราเค้าอยู่ไม่ได้ เค้ารักเรา เราว่าเค้าอยู่ไม่ได้เพราะเค้ายังไม่เจอที่ยึดเหนี่ยวใจเค้ามากกว่าถ้าเค้าเจอเราก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เค้าเห็นแก่ตัวมากที่ยังรั้งเราไว้ เพราะเราว่าเค้าควรเข้าใจเราสิว่าทำไมเราถึงไปต่อไม่ได้เพราะเค้าก็เคยโดนนอกใจมาเหมือนกัน คนเคยถูกกระทำต้องเข้าใจความรู้สึกกันสิ  แล้วทำไมถึงยังทำในสิ่งที่ตัวเองเคยโดน จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า พอวันนี้เราพร้อมจะเดินออกมาทำไมถึงรั้งเราทำไมต้องเอาโรคกลับมาเป็นสิ่งที่รั้งเราไว้ให้เราเป็นห่วง เรารู้แหละว่าเค้ารู้ ว่าสิ่งนี้จะทำให้เราใจอ่อนไม่ไปจากเค้า เราบอกเค้าว่าเค้าเห็นแก่ตัวที่ไม่ปล่อยเราเพราะเค้ายังไม่เจออีกคนที่ทำมห้เค้าปล่อยมือจากเราได้ เราอยู่ต่อเพราะเราไม่อยากให้อาการของเค่แย่ แต่ใจเรามันก็เริ่มแย่ลง วันหนึ่งเราหวังว่าจะก้าวออกไปจากเค้าได้ โดยที่เราไม่ต้องรู้สึกผิดที่เราเดินออกมาแล้วปล่อยให้เค้าอยู่ต่อสู้กับโรคและจิตใจเค้า รู้นะคะว่าควรเดินออกมาแต่เราขอแค่เวลาอีกนิดให้เราใจกล้าพอที่จะก้าวผ่านบ่วงที่ถูกเค้าสร้างขึ้นมา เพื่อให้เราไม่ทิ้งเค้าไว้ให้อยู่คนเดียว เป็นกำลังใจให้เราหน่อยนะ เพราะเรารักตัวเองมากกว่าจะรักคนอื่นที่ทำให้ใจเราเจ็บ  เราสัญญากับตัวเองว่าอีกไม่นานอดทนอีกนิดแล้วเราจะหลุดพ้นจากบ่วงนี้ให้ไวที่สุด เหลืออีก 20% ที่จะลุกออกมา อดทนอีกนิดนะ