สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆ ผมจะมาพูดถึงแฟนผมครับ แต่ขอเอ่ยไว้ก่อนว่าผมเป็นทอม แฟนผมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวครับ 
แฟนผมเป็นคนพูดเพราะตลอดทั้งกับผมและคนรอบข้างรวมถึงครอบครัว เวลาเราจะไม่ค่อยตรงกันครับผมทำงานเป็นกะเค้าอยู่เช้าตลอด 
ผมเข้าดึกแฟนผมก็ทำกับข้าวไว้ให้กินเข้าเช้าเค้าก็ทำให้ครับลาแฟนผมไปข้างนอกหรืและพร้อมสั่งขนมอะไรมาให้ตลอด เวอไปที่ไม่ได้ไปกับผม จะซื้อของที่ผมชอบมาให้เสมอๆ เธอใส่ใจและดีมาตลอดครับ แต่ใช่ครับมันมีคำว่าแต่ก็คือมีหนึ่งเรื่องที่ เธอเป็นคือเธอขี้หงุดหงิดครับ ร้อนก็หงุดหงิด อารมณ์เสียจากที่ทำงานก็หงุดหงิด บางทีคุยกันอยู่ดีๆเค้าก็หงุดหงิดใส่ผมครับ บางทีมันก็มีน้อยใจบางเล็กน้อย แต่เวลาเธออ้อนเธอน่ารักนะครับ
ผมแค่ไม่อยากให้เธอหงุดหงิดบ่อยครับ เพราะบางที่หงุดหงิดหรือทะเลาะ เธอชอบเงียบมากกว่าพูดครับ นอกจากผมจะเงียบกลับเธอถึงจะพุดแบบประมาณว่าจะเป็นงี้ใช่มั้ย ที่เค้าถาแบบนี้ใช่ครับเพราะปกติผมจะง้อเค้าตลอดหรือเล่นกวนๆกับเค้าให้เค้ายิ้ม ผมไม่ได้เบื่อหรือรำคาญเธอนะครับ
แค่ผมไม่อยากให้เธอเครียดเพราะผมรู้ว่างานก็เหนื่อยเรื่องให้คิดมากก็เยอะ ผมอยากให้เค้ามีความสุขเวลาอยู่กับผม 
และจดจำได้เสมอว่าตอนเค้าอยู่กับผมเค้ามีรอยยิ้มที่น่ารักตลอด 
 
ปล. วันแรกผมรักเธอแบบไหนวันนี้ผมก็รักเธอเพิ่มขึ้นทุกวันครับ  (อยู่เป็นของขวัญและความสุขให้ผมทุกๆปีนะ )
ขอให้เพื่อนๆรักกับแฟนหรืออยู่กับคนที่ทุกคนรักนานๆและมีความสุขนะครับ