เพิ่งกลับจากลองนั่งรถไฟลาว-จีนแบบไปเองแนวแบ็กแพ็คเกอร์กระเป๋าลาก เนื่องจากสังขารไม่อำนวยหุ่นไม่ให้แต่ใจรักอยากให้ความเห็นจากประสบการณ์แก่ สว หรือใครจะไปเองไม่พึ่งทัวร์ดังนี้
-- จองตั๋วรถไฟล่วงหน้าได้ที่ชั้นแรกในห้างเวียงจันทร์ เซนเตอร์ โดยขอให้ชาวลาวคนข้างหลังเราช่วยตัดบัตรให้แล้วผมก็ให้เขาเป็นเงินสดบวกสินน้ำใจนิดหน่อยผมจองเที่ยวเช้าแปดโมงเวียงจันทร์-บ่อเตน สุดสายนั่งรถชมวิวตามวิสัย
-- มีรถบัสจากตลาดเช้าไปสถานีรถไฟคนละ 50 บาท แต่ผมเรียกใช้บริการรถสกายแล็ปมาจีบรับถึงโรงแรมที่พักตอน6 โมงเช้า100 บาท ระยะทางประมาณ 15 กม คิดแล้วราคาพอๆ กัน เพราะต้องนั่งรถสกายแล็ปไปขนส่ง 50 บาทเหมือนกัน แต่สบายกว่า exclusive กว่า เที่ยวลาวสามารถใช้เงินบาทสลับไปมากับเงินกีบได้ ช่วงที่ผมไป 1 - 7 ตค ใช้ 500 กีบหารเป็นเงินบาท ผมพยายามใช้เงินกีบเพื่อรักษาบรรยากาศเที่ยวต่างประเทศและช่วยระบบเงินไหลเวียนของเขาด้วย
-- เที่ยวเมืองลาวง่ายมาก พอลงรถปุ๊บมีคนมาจีบพาไปเที่ยว แลกเงิน ส่งถึงที่ เดี๋ยวนี้ราคาสมเหตุสมผลไม่เครียดเหมือนแต่ก่อน
-- อย่าคาดหวังกับความหวังความเร็วของรถไฟหัวกระสุนลาว-จีนมากนัก ผมว่าไม่ต่างอะไรกับรถไฟด่วนบ้านเรา ระบบการจัดการเอาแบบจีนมาทั้งชุด เข้าออกตรงเวลาเปะ พนักงานแต่งกายสุภาพ อ่อนหวานตามแนวชาวลาว รู้สึกผ่อนคลาย ผิดกับเคยไปนั่งรอขึ้นรถไฟที่จีนเหมือนกับจัดแถวเกณฑ์ทหาร
-- ควรเตรียมอาหารขนมขบเขี้ยวไปเองเพราะที่สถานีรถไฟมีของกินขายแบบจำกัดจำเขี่ยแนวพื้นบ้านข้าวเหนียวหมูปิ้ง อย่าหวังได้เห็น สะตาบัก เอกเพรโซ่ ละเลียดเค็กแคล็กเกอร์ มีแต่กางร่มหุบ หลังคามุงแฝกสะไตพื้นบ้านคอนทลัสตัดกันดี
-- ถ้าเที่ยวที่ละท่อนเช่นผมจากบ่อเตน-หลวงพระบางควรจองตั๋วขากลับเลย ที่เค้าเตอร์รับเงินสด มิฉะนั้นจะหาจองที่ตัวเมืองยาก และไม่รับเงินสด พวกคิดค่าบริการใบละร้อยบาทหรือห้าหมื่นกีบหากให้สกายแล็ปจองให้
-- หลวงพระบางยังคงรักษาสภาพแวดล้อมได้อย่างดีเยี่ยม บ้านเรือนที่สร้างใหม่ก็สร้างด้วยไม้แนวกลืนไปกับของเดิมจนแทบแยกไม่ออก ไม่มีตึกสูงให้รกตาขวางวิว นี่เป็นครั้งที่สี่ที่มาเยือน สองครั้งนั่งเรือมา หนึ่งครั้งนั่งรถไป คราวนี้รถไฟ
-- แวะลงวังเวียงแล้วรู้สึกวังเวง วิงเวียนใจ เห็นการรุกล้ำที่สาธารณะริมน้ำเวทนาละเมิดธรรมชาติ ขวางทางลงริมแม่น้ำเอย ถมดินสร้างตึกสูงล้ำเป็นสิบเมตร คนนี้สิบ คนหน้ายี่สิบเมตร บังวิวภูเขาสูง มุมนี้กูจอง ธรรมชาติขาดวิ่น นายทุนเหมือนกันหมดเหมือนกำเนิดคลานออกมาจากรูเดียวกัน เชียงใหม่ อ่าวนาง ภูเก็ต...
-- ขากลับจากสถานีเวียงจันทร์ถึงด่านหัวละร้อยเหมือนกันสี่คนออก คราวนี้ได้รถตู้เย็นฉ่ำ เข้าหนองคายเย็นตัวชื้นแฉะเพราะพายุไม่มีรูพาฝนมาตลอดการเดินทาง
-- ราคาอาหารการกินข้าวผัดจานละห้าสิบบาท ปลาย่างแค่ร้อยเดียว แซ่บ
-- เจ็บคอ ไอ ตรวจเอทีเค มีขีดเดียว อบบ๊วยไม่กี่เม็ด ออกดีดจาก ขอนแก่น - โคราชถึงกทม ต่อมาอีกสี่วัน จบ
ไปเที่ยวลาวกันเยอะๆ สว ยักแย่ยักยันเที่ยวง่ายสบายกระเป๋าช่วยเพื่อนชาวลาวกันเด้อ..
รถไฟลาว-จีน
-- จองตั๋วรถไฟล่วงหน้าได้ที่ชั้นแรกในห้างเวียงจันทร์ เซนเตอร์ โดยขอให้ชาวลาวคนข้างหลังเราช่วยตัดบัตรให้แล้วผมก็ให้เขาเป็นเงินสดบวกสินน้ำใจนิดหน่อยผมจองเที่ยวเช้าแปดโมงเวียงจันทร์-บ่อเตน สุดสายนั่งรถชมวิวตามวิสัย
-- มีรถบัสจากตลาดเช้าไปสถานีรถไฟคนละ 50 บาท แต่ผมเรียกใช้บริการรถสกายแล็ปมาจีบรับถึงโรงแรมที่พักตอน6 โมงเช้า100 บาท ระยะทางประมาณ 15 กม คิดแล้วราคาพอๆ กัน เพราะต้องนั่งรถสกายแล็ปไปขนส่ง 50 บาทเหมือนกัน แต่สบายกว่า exclusive กว่า เที่ยวลาวสามารถใช้เงินบาทสลับไปมากับเงินกีบได้ ช่วงที่ผมไป 1 - 7 ตค ใช้ 500 กีบหารเป็นเงินบาท ผมพยายามใช้เงินกีบเพื่อรักษาบรรยากาศเที่ยวต่างประเทศและช่วยระบบเงินไหลเวียนของเขาด้วย
-- เที่ยวเมืองลาวง่ายมาก พอลงรถปุ๊บมีคนมาจีบพาไปเที่ยว แลกเงิน ส่งถึงที่ เดี๋ยวนี้ราคาสมเหตุสมผลไม่เครียดเหมือนแต่ก่อน
-- อย่าคาดหวังกับความหวังความเร็วของรถไฟหัวกระสุนลาว-จีนมากนัก ผมว่าไม่ต่างอะไรกับรถไฟด่วนบ้านเรา ระบบการจัดการเอาแบบจีนมาทั้งชุด เข้าออกตรงเวลาเปะ พนักงานแต่งกายสุภาพ อ่อนหวานตามแนวชาวลาว รู้สึกผ่อนคลาย ผิดกับเคยไปนั่งรอขึ้นรถไฟที่จีนเหมือนกับจัดแถวเกณฑ์ทหาร
-- ควรเตรียมอาหารขนมขบเขี้ยวไปเองเพราะที่สถานีรถไฟมีของกินขายแบบจำกัดจำเขี่ยแนวพื้นบ้านข้าวเหนียวหมูปิ้ง อย่าหวังได้เห็น สะตาบัก เอกเพรโซ่ ละเลียดเค็กแคล็กเกอร์ มีแต่กางร่มหุบ หลังคามุงแฝกสะไตพื้นบ้านคอนทลัสตัดกันดี
-- ถ้าเที่ยวที่ละท่อนเช่นผมจากบ่อเตน-หลวงพระบางควรจองตั๋วขากลับเลย ที่เค้าเตอร์รับเงินสด มิฉะนั้นจะหาจองที่ตัวเมืองยาก และไม่รับเงินสด พวกคิดค่าบริการใบละร้อยบาทหรือห้าหมื่นกีบหากให้สกายแล็ปจองให้
-- หลวงพระบางยังคงรักษาสภาพแวดล้อมได้อย่างดีเยี่ยม บ้านเรือนที่สร้างใหม่ก็สร้างด้วยไม้แนวกลืนไปกับของเดิมจนแทบแยกไม่ออก ไม่มีตึกสูงให้รกตาขวางวิว นี่เป็นครั้งที่สี่ที่มาเยือน สองครั้งนั่งเรือมา หนึ่งครั้งนั่งรถไป คราวนี้รถไฟ
-- แวะลงวังเวียงแล้วรู้สึกวังเวง วิงเวียนใจ เห็นการรุกล้ำที่สาธารณะริมน้ำเวทนาละเมิดธรรมชาติ ขวางทางลงริมแม่น้ำเอย ถมดินสร้างตึกสูงล้ำเป็นสิบเมตร คนนี้สิบ คนหน้ายี่สิบเมตร บังวิวภูเขาสูง มุมนี้กูจอง ธรรมชาติขาดวิ่น นายทุนเหมือนกันหมดเหมือนกำเนิดคลานออกมาจากรูเดียวกัน เชียงใหม่ อ่าวนาง ภูเก็ต...
-- ขากลับจากสถานีเวียงจันทร์ถึงด่านหัวละร้อยเหมือนกันสี่คนออก คราวนี้ได้รถตู้เย็นฉ่ำ เข้าหนองคายเย็นตัวชื้นแฉะเพราะพายุไม่มีรูพาฝนมาตลอดการเดินทาง
-- ราคาอาหารการกินข้าวผัดจานละห้าสิบบาท ปลาย่างแค่ร้อยเดียว แซ่บ
-- เจ็บคอ ไอ ตรวจเอทีเค มีขีดเดียว อบบ๊วยไม่กี่เม็ด ออกดีดจาก ขอนแก่น - โคราชถึงกทม ต่อมาอีกสี่วัน จบ
ไปเที่ยวลาวกันเยอะๆ สว ยักแย่ยักยันเที่ยวง่ายสบายกระเป๋าช่วยเพื่อนชาวลาวกันเด้อ..