คำถามนี้  หากเป็นคนใน อาจจะรู้สึกว่าตอบยาก

แต่สำหรับ คนนอก (ที่ใจยุติธรรม) จะตอบง่ายมากเลยค่ะ

คุณอย่าฝืนเลย อยู่กันไป คุณก็ไม่มีวันจะรักเขาได้ค่ะ

หญิง จะมี สัมพันธ์ทางกาย กับ ชาย ที่ตน “ขยะแขยง” ได้อย่างไร
ฝืนไป เท่ากับ ขืนใจ ตัวเองเปล่าๆ  

ทรมานทั้งตัวคุณ ทรมานทั้งตัวเขา เมื่อเขารู้

ตอนนี้ ยังไม่ได้คุณ ก็คลั่งรักคุณ ในแบบที่ “จินตนาการ” เอาเอง ว่า
เมื่อมีคุณแล้ว จะมีความสุข อย่างนั้น อย่างนี้ แล้วฝันหวาน …

แต่ทว่า
เมื่ออยู่ด้วยกันจริงๆ  เมื่อเขาเห็นแววตาที่คุณเบื่อหน่าย และรังเกียจเขานานๆเข้า ใครจะทนไหว
ยุคนี้ หมดสมัยอยู่กันนานไป ก็จะรักกันเองแล้วนะคะ คนเรามีช่องทางเปรียบเทียบเยอะขึ้น ไม่มีใครอยากจะทนอยู่ เพื่อให้อยู่ทนแล้วล่ะค่ะ

และที่สำคัญ   หากคุณยอมแต่งกับเขา เพียงเพราะ

“กลัวหาคนดีอย่างนี้ไม่ได้อีก”

เหตุผล การตกลงแต่งงานของคุณ มันเริ่มจาก “ความเห็นแก่ตัว”
มันย่อมไม่อาจ ทำให้ชีวิตคู่ ราบรื่น งดงามได้แน่นอนค่ะ

เพราะ ความรัก และ การแต่งงาน ที่จะประคองกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ใจความสำคัญ มันมาจาก คำว่า “รักคือการให้” ค่ะ

ต้องเริ่มจาก ต่างฝ่าย ต่างอยากจะให้ ความสุขซึ่งกันและกัน  
พร้อมที่จะเสียสละเพื่อกันและกัน นะคะ

หาผู้ชายของคุณ คนนั้น ให้เจอ  ดีกว่าค่ะ … คนที่คุณรักเขา
และปล่อยผู้ชายคนนี้ไป ให้เขามีโอกาสได้เจอ คนที่พร้อมจะรักเขาตอบ

เขาดีกับคุณมาเป็นปี …
ทำเพื่อเขาสักครั้งเถิดนะคะ