สวัสดีครับ
ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนไม่มีหนี้ต่อเดือนที่ต้องผ่อนอะไรเลย
ผมให้เงินพ่อแม่ทั้งคู่รวมกันเป็น 30%ของเงินเดือน (ขอไม่บอกเป็นจำนวนเงินนะครับ) ซึ่งผมต้องส่งให้ที่บ้านคนเดียวครับ
ทำงานอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้อยู่บ้านก็มีค่าเช่าห้องอีก 20%
อีก 50% ก็แบ่งให้ตัวเองใช้อีก 30% เก็บอีก 20%
ไม่นานมานี้ผมมีความรู้สึกว่าอยากเก็บเงินให้มากกว่านี้ เริ่มมีของที่อยากได้
ผมก็เลยมีความคิดว่า "ถ้าไม่ให้เงินพ่อแม่คงเก็บได้เยอะกว่านี้ คงซื้อของที่อยากได้ได้ไปแล้ว"
ประเด็นของกระทู้นี้มันอยู่ที่ความคิดแบบนี้ของผมครับ ซึ่งผมรู้สึกผิดมากๆ ที่คิดแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าที่บ้านพ่อแม่ไม่รายได้
ถ้าไม่ให้พ่อแม่จะเอารายได้จากที่ไหน ความรู้สึกมันเหมือนกับเรายังไม่มีความสุขกับเงินที่เหลืออยู่เลยครับ
อยากขอคำแนะนำหน่อยครับ ว่าจะทำยังไงได้บ้างให้มีความรู้สึกพอใจกับสิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้และภูมิใจที่ส่งเงินที่บ้าน รู้สึกเป็นลูกอกตัญญูมากๆ ครับตอนนี้
รู้สึกผิดมากๆ ครับที่คิดแบบนี้
ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนไม่มีหนี้ต่อเดือนที่ต้องผ่อนอะไรเลย
ผมให้เงินพ่อแม่ทั้งคู่รวมกันเป็น 30%ของเงินเดือน (ขอไม่บอกเป็นจำนวนเงินนะครับ) ซึ่งผมต้องส่งให้ที่บ้านคนเดียวครับ
ทำงานอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้อยู่บ้านก็มีค่าเช่าห้องอีก 20%
อีก 50% ก็แบ่งให้ตัวเองใช้อีก 30% เก็บอีก 20%
ไม่นานมานี้ผมมีความรู้สึกว่าอยากเก็บเงินให้มากกว่านี้ เริ่มมีของที่อยากได้
ผมก็เลยมีความคิดว่า "ถ้าไม่ให้เงินพ่อแม่คงเก็บได้เยอะกว่านี้ คงซื้อของที่อยากได้ได้ไปแล้ว"
ประเด็นของกระทู้นี้มันอยู่ที่ความคิดแบบนี้ของผมครับ ซึ่งผมรู้สึกผิดมากๆ ที่คิดแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าที่บ้านพ่อแม่ไม่รายได้
ถ้าไม่ให้พ่อแม่จะเอารายได้จากที่ไหน ความรู้สึกมันเหมือนกับเรายังไม่มีความสุขกับเงินที่เหลืออยู่เลยครับ
อยากขอคำแนะนำหน่อยครับ ว่าจะทำยังไงได้บ้างให้มีความรู้สึกพอใจกับสิ่งที่เหลืออยู่ตอนนี้และภูมิใจที่ส่งเงินที่บ้าน รู้สึกเป็นลูกอกตัญญูมากๆ ครับตอนนี้