สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะมาปรึกษาผมคบกับแฟนมาได้ 2 ปีแล้ว ในช่วงแรกที่เค้าเข้ามาเป็นช่วงที่ผมอกหักและกำลงเฮิร์ทมาก ตอนเค้าเข้ามาเค้าดีกับผมทุกอย่างเลย ดีจนแบบว่าทำให้ผมลืมคนเก่าได้ เราบอกรักกันทุกวัน บอกคิดถึงกันตลอด พอมีเวลาว่างเราก็จะหาเวลามาเจอกัน นัดกินข้าว ดูหนัง หากิจกรรมทำ พอเข้าช่วงปีที่ 2 เค้าดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย จนผมรู้สึกเริ่มเหินห่าง เค้าเริ่มตอบแชทช้ากลายเป็น1หรือ 2 ชั่วโมงตอบที ตอบด้วยข้อความสั้นๆแบบว่า เค กินแล้ว นอน ง่วง ผมกลายเป็นคนที่ต้องชวนคุยแทบจะตลอด ไปไหนมาไหนก็ไม่ค่อยบอก ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลยชวนไปไหนก็ไม่ว่างตอบบ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากเจอ บางครั้งกว่าเค้าจะมาตอบแชทก็ช่วงดึกๆ มันทำให้ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ตรงไหน มันไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดี ว่าที่เค้ามีผมเพราะเค้าแค่เหงาหรือเปล่า ผมยังสำคัญอยู่ไหม มันเหมือนกับว่าผมยังอยู่ที่เดิม ยังทำเหมือน เหมือนกับวันแรกที่เราเคยทำ แต่เค้ากลับดูเหินห่างออกไป จนผมจำไม่ได้แล้วว่าเธอเคยบอกรักผมครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ บอกคิดถึงผมครั้งสุดทายตอนไหน 1 ปีหลังมานี้มันทรมารมากมันเจ็บหัวใจทุกครั้งที่ผมคิดถึงเธอคนเก่า คนที่เคยทำให้ผมรู้สึกดีมาโดยตลอด แชทที่เคยตอบโต้กันมันกลายเป็นแชทหนักขวา ภาพน่ารักๆ มีมต่างๆที่ เคยส่งให้กันเธอก็เหมือนไม่สนใจ ไม่อ่านมันเลย ตอนแรกผมก็คิดว่าเธอคงยุ่งกับงาน ไม่ว่างบ้างไรบ้าง แต่พอมีโอกาสได้นัดเจอกันจริงๆ เธอก็แทบจะอยู่กับมือถือตลอดเวลา เวลาเธอตอบแชท ก็ดูตั้งใจตอบ มันทำให้ผมเฟลมาก แบบนี้เป็นความสัมพันธ์แบบรักเค้าข้างเดียวหรือเปล่า หรือ ความรู้สึกเรามันไม่เท่ากันแล้ว ทุกครั้งที่เห็นเธอไปนั่นไปนี่กับเพื่อนได้ แต่เวลาผมชวนไปเธอไม่เคยไป ผมก็แอบเก็บมาร้องไห้คนเดียวมันรู้สึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้เสียใจมากผมเซอร์ไพรส์วันเกิดเธอด้วยการเอาของขวัญไปให้แต่เธอก็รีบรับแล้วพูดประมาณว่าให้ผมกลับไปได้แล้วมันดึกแล้ว มันเป็นความรู้สึกแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบสุดๆ บางวันเธอก็ดีบางวันเธอก็ดูเหมือนไม่ใส่ใจผมเลย ตกลงเธอยังรักกันอยู่ไหม เรายังเหมือนเดิมหรือเปล่า หรือผมแค่คิดไปเอง ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ ช่วยแชร์แลกเปลี่ยนกันหน่อยครับ