เป็นเรื่องราวที่เล่าเกี่ยวกับ ตงฟางชิงชาง จ้าวแห่งจันทรา ที่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องเผ่าตัวเอง จนมาเจอเสี่ยวหลานฮวาที่บังเอิญไปปลดผนึกตงฟางชิงชาง แล้วเกิดการสลับตัวกับเขา ทำให้ทุกครั้งที่เสี่ยวหลานฮวาเจ็บตัว ตงฟางชิงชางเจ็บไปด้วย 

ชอบเรื่องนี้มากกกกกก อาจจะด้วยชอบแนวๆนี้อยู่แล้ว หรือไม่ก็ชอบดีแลนหวัง เพราะอย่างเรื่องจ้าวมังกรก็ชอบ แล้วก็รู้สึกว่าดีแลนหวังแสดงดี สายตาสื่ออารมณ์ความรู้สึกมากๆๆ เสี่ยวหลานฮวา (นางเอก) ก็น่ารักสุดๆ คือแสดงได้น่ารักอะ ชอบประโยคในเรื่องนี้มากคือ "คนของข้า พวกเจ้ากล้าแตะหรอ" กร้าวใจมากกกก สมกับชื่อเรื่องที่ว่า ของรักของข้ามาก 55555555555 ตอนแรกๆ ตงฟางก็เย็นชา ไร้ความรู้สึก ขี้โมโห เพราะเสี่ยวหลานฮวาชอบด่าจ้าวแห่งจันทรา(เพราะไม่รู้ว่าพระเอกคือตงฟาง) ขำหนักมาก ช่วงแรกๆ เรื่องนี้ตลกมาก ไม่ได้มีแต่ดราม่า แต่พอกลางเรื่อง-ท้ายเรื่องก็คือดราม่าน้ำตาแตกสุด เพราะพอต้นไม้ในใจของพระเอกเริ่มผลิบาน พระเอกก็เริ่มไม่แข็งแกร่งเหมือนเดิม แอบเศร้าที่ตงฟางจะเจ็บตัว ฮืออออ แล้วยังมาเศร้าตอนเสี่ยวหลานฮวาสละชีวิต แล้วพอตงฟางเฝ้าเพาะเลี้ยงเมล็ด(นางเอก) นางเอกฟื้นคืนชีพ แต่นางเอกแกล้งจำไม่ได้ เราก็เศร้าไปอี๊กกกก(แต่นางเอกมีเหตุผลของนาง) ตอนจบเรื่องนี้ก็สมเป็นซีรีย์จีน จบแบบนี้ก็ถือว่าดีที่สุดแล้วที่ยังได้กลับมาเจอกัน แนะนำไปดู สนุกจริง ดีใจเรื่องนี้จะเข้า netflix ด้วย ใจของคนเป็นติ่งดีแลนหวังอะ ความสุขจะล้นออกจากหู นอนตะแคงยังไม่ได้เลย (31 ตุลาคมนี้)

ตงฟางชิงชาง-ถึงแม้จะโหดร้ายกับเผ่าอื่น ฆ่าคนโดยไร้ความรู้สึก ก็เพราะต้นไม้ในใจด้วยส่วนนึง(ปมครอบครัว) แต่ตงฟางรักเผ่าตัวเองมากเลยนะ แค่หวังให้คนในเผ่าใช้ชีวิตอย่างสงบ ไม่ได้หลงอำนาจ ต่อสู้เพื่อชิงอำนาจอะไรแนวนี้ แต่ต่อสู้เพราะต้องปกป้องคนในเผ่าตัวเอง แล้วก็คลั่งรักสุดๆๆ ตามใจเสี่ยวหลานฮวาตั้งแต่สมัยยังไร้ความรู้สึกจนมีความรู้สึกก็คือคลั่งรักไม่ไหว555555555555 

เสี่ยวหลานฮวา-เป็นนางเอกที่เห็นใจและใจดีกับทุกสรรพสิ่งจริงๆ ไม่แปลกที่พอตงฟางอยู่ด้วยก็จะซึมซับนิสัยนางเอกไปด้วย แม้ขณะไม่มีความรู้สึกอะ นางแสดงได้น่ารักนะ ไม่ได้รู้สึกรำคาญอะ รู้สึกว่าถ้าตัวเองเป็นตงฟางก็ตกหลุมรัก เพราะนางเป็นคนที่ตัดสินนิสัยตงฟางจากที่ตัวเองสัมผัสอะ แล้วก็ยังพยายามทำความเข้าใจเหตุผลของการต่อสู้ระหว่างสุ่ยอวิ๋นเทียนและเผ่าจันทราว่าสาเหตุมาจากอะไร 

ฉังเหิง-เกือบปันใจให้กับพระรองละ เพราะตอนแรกๆ พระรองก็คือดีจริ๊งงงงงง แต่พอต้องเลือกระหว่างหน้าที่กับความรัก ฉังเหิงก็ไม่สามารถละทิ้งได้ อาจจะด้วยโดนตีกรอบมาตั้งแต่เกิด เลยเลือกหน้าที่ (หลังๆก็ตัดสินใจเลือกนางเอกละ แต่ไม่ทันแล้ว) ส่วนตงฟาง เลือกเสี่ยวหลานฮวาก่อนตลอด (แรกๆอาจจะเลือกเพราะถ้าเสี่ยวหลานฮวาเป็นไร ตัวเองก็เจ็บด้วย แต่หลังๆคือมีใจค่ะพี่พี่)

หรงเฮ่า-เจ้าเมืองไห่ซื่อ ตอนแรกพยายามเข้าใจเหตุผลในการทำ เพราะเห็นว่าไม่ได้ฆ่าคนเพราะชิงอำนาจ แต่สักพักก็เริ่มคิดว่า อาจารย์ตัวเองสละชีวิตเพื่อปกป้องสุ่ยอวิ๋นเทียน (แม้จะไม่ได้มีใครซาบซึ้งเท่าที่ควร) แต่นางเลือกที่จะสละชีวิตแล้ว ก็ควรเคารพการตัดสินใจของอาจารย์อะ แต่ไม่จ้าาาาา ใช้ทุกวิถีทางให้อาจารย์ฟื้นคืนชีพ ฆ่าล้างเผ่าซีหลาน และก็ยังฆ่าอีกเยอะมาก สุดท้ายกลายเป็นทำร้ายอาจารย์ด้วยฝีมือตัวเอง แอบคิดว่าให้หรงเฮ่าชดใช้กรรมน้อยไป ไม่ควรมีบทสรุปแบบนั้น 

จบการรีวิวเท่านี้ รีวิวเฉพาะตัวละครที่เรารู้สึกสนใจในความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร 

ปล.เรื่องนี้แอบทำให้รู้สึกชอบเผ่าจันทรามากกว่าแดนสวรรค์(สุ่ยอวิ๋นเทียน) ไม่ชอบอวิ๋นจงจวินรู้สึกเห็นแก่ตัว หลงอำนาจ ไม่เห็นหัวใครยังไงไม่รู้ 

***ความคิดเห็นส่วนตัว***