ความรู้สึกกับการซิ่ว

ผมคุยกับแม่มาว่าผมจะซิ่ว แม่เขาบอกให้เราคิดเลยคิดดีๆ ดูเหมือนจะแล้วแต่ตัวผมเอง แต่พอหลังพูดแบบนั้นเสร็จ เขาก็จะส่งข้อความมาบอกให้คิดเอาเอง แล้วแต่ทางเลือก แต่มันจะเสียเวลานะ เสียเวลาเรียนถึงปี แล้วก็ยังส่งเพลงแบบให้เราสู้ ส่งคลิป youtube ของคนที่ซิ่วแล้วไม่ติดคณะที่อยากเข้า แล้วก็ทำแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่พอเราบอกไม่ซิ่วแล้ว เพราะเรารู้สึกรำคาญมากๆ เวลาเขาทำแบบนี้ เราปรึกษาแล้วไม่คิดว่าเราจะผิดหวังมากๆ ที่ได้บอก ปัจจุบันเรียนคณะนี้ก็เพราะเรารู้ว่าเขาอยากให้เรียน แต่เราไม่มีความสุขกับมันเลย สอบแต่ละที อ่านหนังสือแทบตายแต่ก็ตกต้องซ่อม แค่เรียนแล้วไม่ชอบก็รู้สึกผิดมากๆแล้ว แล้วผมมาปรึกษาเรื่องซิ่วเขาก็ยังทำแบบนี้อีก ผมควรจะทนเรียนต่อไป หรือซิ่วดีครับ ตอนนี้รู้สึกตัวคนเดียวมากๆ ถ้าเลือกซิ่วแม่เขาคงผิดหวังแต่ทำเหมือนไม่ผิดหวัง แต่ถ้าไม่ซิ่วยอมทนเรียนไปให้มันจบๆ 4 ปีก็คงไม่มีความสุข ผมควรเลือกทางไหนดี หรือมีคำแนะนำว่าควรทำอันไหนดี
     ผมก็ไม่อยากให้แม่เสียใจนะ แต่มันก็เหมือนเราต้องทนกับสิ่งที่ไม่ชอบ แต่หากเราเลือกทางของตัวเองเราก็ทำให้แม่เสียใจอีก เหมือนอยู่กับสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลย เลือกทางไหนก็ลำบากไปหมด TT
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
ลูกผมซิ่วจากมหิดลมาเรียนธรรมศาสตร์ เพราะเรียนไม่ไหว ไม่ใช่ใช้คำว่า ไม่ชอบหรือคำว่า เรียนไม่มีความสุข
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่