เรากับแฟนอายุ 30 ปี คบกันแฟนมาได้7ปีแล้วค่ะ เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา เขาดูแลเราดีมาก นิสัยดี เข้ากับเราได้เกือบทุกเรื่อง เป็นทั้งเพื่อนสนิทและแฟน จะบอกว่าเป็นที่พึ่งในทุกๆด้านจริงๆ แต่ติดที่เรื่องครอบครัวเขาฐานะไม่ดี และเขาเป็นลูกคนเดียวที่ต้องดูแลพ่อแม่ที่กทม ตอนคบกันเราทำงานอยู่กทม แต่ตอนนี้เรากลับมาอยู่ตจว.แล้ว ไปไหนก็มีแต่คนถามว่าแฟนจะมาอยู่กับเราไหม เราก็ตอบไม่ได้เลย บอกแค่ว่าเขาก็แพลนๆอยู่ เวลาเราเห็นเพื่อนแต่งงานเราก็จะชอบถามเขาว่าเราจะแต่งกันตอนไหนดี เขาก็ตอบว่า"ไม่รู้"ตลอด คิดว่าเกือบทุกคนมาอ่าน ก็คงบอกว่าควรเลิก แต่ในความจริงเรารักแฟนเรามากไม่สามารถเลิกได้ เราเคยบอกเลิกเขาแต่ไม่ถึงวันก็กลับมาคืนดีกัน จนเริ่มชิน แต่พอมานึกเรื่องนี้ทีไรมันก็รู้สึกว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ เรื่องเก็บเงินเคยบอกเขาว่ามาเปิดบัญชีคู่และเก็บเงินทุกเดือนด้วยกันไหม เอาที่ไม่เดือดร้อน เขาก็บอกว่าเขาเก็บเงินของเขาอยู่ แต่ก็มารู้ทีหลังว่าเงินเก็บเขาไม่เยอะเลย เราวางแพลนว่าถ้าเรียนจบ ปโท ก็จะแต่งงานเลย แต่เขาดูไม่สนใจกับเรื่องนี้เลย เหมือนกับว่าเขาก็ใช้ชีวิตให้รอดไปวันๆ
สรุปก็คือ 1. เราควรเลิกกับแฟนไหมคะ แล้วทำยังไงถึงเลิกขาดได้ (เราไม่ค่อยมีเพื่อนค่ะ เวลาเฮิทขึ้นมาก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร เลยชอบเก็บไว้คนเดียว)
2.หรือไม่ควรเลิก จะหาข้อสรุปยังไงดีคะ

 
ปล.เขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองค่ะยังเช่าเขาอยู่ ส่วนเรามีบ้าน(มรดกพ่อแม่)และ ธุรกิจเล็กๆอยู่ที่ตจว