ผมมีความรู้สึกสงสัย​ ในตัวเอง​ อายุก็เริ่มมากขึ้น​ แต่ทำงานอะไรก็ทนอยู่ไม่ได้งาน​  พยายามห้ามใจตัวเองกับงานที่ทำหลายๆงานที่ออก​ พยายามนึกถึงภาระที่มี​ แต่ก็ล้มเหลวบ่อยครั้ง​  ไม่ว่าจะทำองค์กรใหญ่องค์กรเล็ก​ ก็มีปัญหาพยายามตระหนักรู้ให้กับตัวเองพยายามทำให้ตัวเองตกผลึกเพื่อหาสาเหตุ​ แต่จนทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีมีความอดทนน้อย​  ผมเคยทำงานที่นานสุดที่เดียว​ 3​ ปี​ จนบริษัทบีบออกและเลิกจ้างพนักงานส่วนงานที่ผมทำ  หลังจากนั้นมาก็ทำไม่เคยถึง1ปีเลย​  ลองเรียนต่อสายอื่นเพื่อมาทำงานอย่างอื่น​พอช่วงเรียนก็รับงานรับจ๊อปตัวเองบ้าง​  ก็ถือว่ารุ่งอยู่ช่วงนี้แต่ก็ต้องหยุดไปเพราะโควิด​   ไม่รู้ว่าจะโทษดวงตัวเองหรือตัวเองทำอะไรไม่วางแผนดี พอมาทำงาน​ ก็เหมือนเข้ากับคนที่บังคับบัญชาเราไม่ได้​ เพราะจะบีบให้ผมเซ็นตรวจงานซึ่งไม่เรียบร้อยผมรู้สึกผมก็รู้สึกว่าทัศนคติไม่ตรงกันลาออกดื้อๆเลย
พอมาทำที่ใหม่​ แรกๆก็เหมือนจะแฮปปี้ทุ่มเทเวลาบางวันเกือบทั้งอาทิตย์ออกแต่ตี3​ กลับ5ทุ่ม​ บางวันออกตี5​ กับ3ทุ่ม​ แต่พอเจองานโยนมาให้โดยผมก็พยายามทำพยามถามเพื่อให้ตัวเองเข้าใจในงาน​ แต่ทุกคำถามกับเหมือนผมพลาดให้โดนด่าตลอด​ พอเงินออกก็รู้สึกห้อเหี่ยวหนัก​ ทำให้คิดถึงความทุ่มเทในเวลา​เราเพื่องานได้เงินเท่าเดิม ​ แต่ก็ทำความเข้าใจได้ว่าเราอาจทำไม่ถูกใจเขา​  และแล้วผมก็มาจุดพีคอีกเมื่อเจอ​ งานที่ให้ส่งมาให้ผมทำ​ และมานั้งบอกให้ผมให้พิมพ์แบบนี้​ ตามคำพูดเขาแล้วส่วนที่เหลือก็ให้พิจารณาเอา​  แต่พอให้ไปตรวจกับโดนด่า​ และที่ด่าก็คือคำที่ตัวเองให้พิมพ์ลงไป​ บอกว่าพิมอะไรไม่เข้าใจไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจความหมาย​ สุดท้ายผมก็ออกดื้อๆ​ อีกตามเคย​  ทั้งๆที่งานก็หายากโคตร​ สมัครแม่วเป็นร้อยๆที่​ กว่าจะเรียกสักที่นานแสนนาน​ มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวผมเองแย่มากจริงๆในความอดทน​ และสงสัยในตัวเองว่าเราพยายามเรียนรู้สิ่งใหม่ๆพอไหม​ พยามยามปรับตัวบ้างรึเปล่า​ รึตลอดเวลาเราไม่ทำเลย​ คนที่เหมือนเรามีอยู่ไหมในสังคมปัจจุบัน​  
  * อย่างน้อยก็ได้ระบายความคิดตัวเองเป็นตัวหนังสือบ้าง**