คือเราเครียดมากเลยตอนนี้ครับ เราอยากได้คำแนะนำที่ช่วยเราได้จริงครับ คือเราต้องเล่าก่อนว่า  เราเป็นคนชอบขโมยของผู้อื่น ขโมยเล็กขโมยน้อย มี 4 ครั้ง ที่โดนจับได้คือตอน ป6 ตอนนั้นพ่อเราจับได้ว่าเราไปขโมยปากกาที่ร้านขายเครื่องเขียนที่เเห่งนึง  และก็ตอน ม1 เราขโมยตังเพื่อนจนคุณครูไปเปิดกล้องวงจรว่าเป็นเรา แต่ว่าครูไม่ได้บอกพ่อแม่เรา แล้วก็ตอน ม 4 เราขโมยตังเพื่อนที่โรงเรียน จนอาจารย์จับได้แต่ว่าอาจารย์ไม่ได้บอกพ่อแม่ของผม แล้วสุดท้ายก็ตอน ม6 ซึ่งเป็นปัจจุบันเลยครับ ผมขโมยทั้งนาฬิกาเพื่อน ไอแพด  ของเล้กของน้อยจนอาจารย์จับได้  แล้วบอกพ่อแม่ของผม พ่อแม่ของผมก็คุยกับผมเรียบร้อย  เราก็คุยกันแล้วพ่อก็บอกให้ผมเลิก ซึ่งผมอยากเลิกมันจริงๆตอนนี้ผมพยายามเลิกทำเลิกยุ่งเวลาเจอของอะไรก็ตามพยายามเมินสิ่งของที่เราเจอ  แต่ว่าปัญหาสำคัญของผมเลยก็คือ มีรุ่นน้องและเพื่อนและอาจารย์ ในโรลเรียนเค้ารู้ว่าผมเป็นขโมย จนตอนนี้ ผม .... ผม... ไม่มีที่ยืนในสังคมโรงเรียนเลยครับ ผมเครียดมากจริงๆ ทุกวันนี้ผมไม่อยากไปโรงเรียนเลย ผมรู้สันโดษ ผมรู้สึกไม่ไดีกับตัวเองเลย ผมรู้อยากร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ผมรู้สึกอยากละบาย ผมเครียดมากจริงๆครับ พอผมเลิกเรียนผมต้องรีบขึ้นหอ พอผมขึ้นหอพักที่โรงเรียนตอนผมอยุ่ที่โรงเรียนผมรู้สึกอึดอัดตลอดเวลาเลยครับผมรู้นอนคนเดียวไม่ได้ ผมรู้สึกเหงาเวลาอยุ่คนเดียว ผมท้อกับชีวิตมากเลยครับ...... สุดท้ายผมขอคำแนะนำที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้หหมครับบบ ผมหมดหนทางแล้วจิงๆทุกวันนี้ผมนอนหลับยากมาก ไม่ค่อยมีความสุข จากแต่ก่อนผมเป็นคนเฮฮาตลอดไม่เคยเครียดอะไรเลยจนตอนนี้ผมไม่รุ้จะทำยังไงแล้วจิงๆครับ