ตอนนี้หนูอายุ15ค่ะ หนูเป็นเด็กชนบทค่ะ พออายุ13หนูได้ย้ายมาอยู่โรงเรียนในเมือง ซึ่งหนูก็จะชอบลึกลักเพราะไม่เคยเจอคนเยอะมากขนาดนนี้ มันทำให้หนูระเเวงตลอดเวลาว่าคนอื่นเขาจะมองเราไม่จะมองเรายังไงเหมือนจิตตกอ่ะคะ  พอโตขึ้นเรื่อยความเป็นตัวเองก็ค่อยๆหายไป ความมั่นใจเเทบไม่มีเลยค่ะ เเละชอบเเคร์สายตาคนอื่นมากกก ชอบเอาคำพูดของคนอื่นมาคิด หนูทรมารมากที่ต้องไปโรงเรียนเเบบไม่มีความสุขหนูพยายามเป็นตัวของตัวเอง มีความมั่นใจ ไม่เเคร์คนอื่น มันทำเป็นนี้ได้ชั่วคราวอะคะพอผ่านมาสัก1-2วันก็กลับมาเป็นเเบบเดิม หนูพยายามหากระทู้มาอ่านเเล้วพยายามนั่งสมาธิ ปรึกษาเพื่อน ครอบครัวก็เเล้วก็ยังเป็นเเบบเดิมมันก็ดีขึ้นนิดนึ่งนะคะเเต่หนูก็ยังเเคร์อยู่ หนูอยากเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเอลงเลยค่ะ เเละที่สำคัญเรื่องเเคร์คนอื่นนี้หนูไม่ณุ้จะเเก้ยังไงดี คือชอบเเคร์มากๆๆๆข้อนี้ กลัวคนอื่นเขาจะมองเราไม กลัวคนอื่นเขาจะนินทาเราไม่จนเราเเบบหวาดระแวงค่ะ จนเเบบบางครั้งเดินไปไหนค่อยมองคนอื่นตลอดเลยว่าเขาจะยังงั้นยังงี้มั้ย จนเขามาบอกมองทำไมหนักหนา คือเราเป็นเเบบนี้ค่อนข้างบ่อยจนทำให้เราขาดความมั่นใจไปอีกเหมือนมันโยงเชื่อต่อกันเลย ท้อมากๆๆค่ะ ช่วงนี้หนูปิดเทอมกำลังกรังปรุงตัวเองอยู่ค่ะ พี่ๆมีวิธีเเก้ หรือข้อเเนะนำค้อมเม้นมาเลยค่ะ ช่วยหน่อยนะคะขอบคุณล่วงหน้าค่ะ🙏🏻