วันนี้อยากแชร์ความคิดเห็นกับทุกคนดูครับ จริงเรื่องมีที่มาที่ไปเรื่องราวคงเยอะ เรื่องของเรื่องคือผมโดนที่ทำงานเชิญให้ออกจากงาน เพราะเจ้านายไม่ชอบชอบลูกน้องเก่าที่มีอยู่แล้วไม่ได้วัดที่การทำงาน ซึ่งผมก็ยอมออกโดยได้เงินมา 1 ก้อน ซึ่งเงินก้อนนี้ผมสามารถอยู่กับภาระค่าใช้จ่ายได้ 6 เดือน แต่เรื่องของเรื่องคือผมไม่ได้บอกแฟนว่าออกจากงาน อันดับแรกเพราะกลัวเขากังวล และไม่สบายใจ และผมเองก็รักเขามาก ก็เลยเก็บเรื่องไว้กับตัวเองและคิดว่าเดี๋ยวคงทำงานใหม่ทดแทนได้ แล้วถึงเวลาค่อยบอก แต่ก็บังเอินระหว่างที่เพิ่งออกจากงาน แฟนผมก็จะรีโนเวทบ้าน เลยต้องใช้เงินประมาณ 2-3 ส่วนจากเงินที่มีอยู่ผมก็เลยจำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้ทำให้กับแฟน โดยระหว่างนี้ก็พยายามทำงานและทำธุรกิจ แต่ก็ยังไม่ลงตัว สุดท้ายเงินก้อนก็เหลือเพียงแค่ 30k โดยยังไม่รวมภาระอื่น สุดท้ายแฟนผมรู้ว่าผมออกจากงานแล้ว เขาโกรธและบอกผมโกหกและบอกเลิกโดยให้เตรียมตัวย้ายออก 
       ผมฟังเหตุผลเขาผมก็เข้าใจนะครับว่าการโกหกก็คือโกหก แต่นอกจากความผิด ผมก็อยากแค่ขอโอกาสที่จะแก้ไขสถานการณ์ให้ดีขึ้นและดูแลเขาเหมือนเดิม เพราะปกติผมจะดูแลทุกอย่างในบ้าน สิ่งที่ผมเล่ามาเพื่อแชร์และขอความเห็นทุกคนว่า ผมผิดแต่ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย การที่ไม่ได้บอกปัญหากับคนของเราและเก็บไว้คนเดียวมันเป้นเรื่องที่ผิดเกินให้อภัยมากมั้ยครับ ซึ่งผมเข้าใจว่าการไม่บอกปิดคือการโกหก แต่ผมก็ยอมรับว่าผมอาจจะรักตัวเองเหมือนที่เขาบอกว่าอยากให้เขามองความพยายามและทุ่มเทบ้างอย่างน้อยก็ไม่ถึงเลิกกัน เรื่องนี้ต้องถึงขั้นเลิกกันเลยใช่มั้ยครับ เพราะเรื่องที่ปิดแม้จะมีเจตนาดี แต่โกหกก็คือโกหกอยู่ดีใช่มั้ยครับ....