สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเรื่องเลย ขอกริ่นเริ่มแรกก่อนนะค่ะ ก่อนหน้านี้เราทำงาน อบต. เงินเดือน 9,000 ได้อยู่กับแฟนทุกวัน ซึ่งเราก็สบายใจตรงนี้ แต่เพราะเรื่องเงินไม่พอใช้ เลยลืมไปว่า การที่ได้อยู่กับคนที่เรารัก คนที่เหมือนเซฟโซนของเรา มันสุขใจที่สุดแล้ว เรารอเค้าทำเรื่องย้ายงานมาอยู่กับเราอยู่นานหลายปี มาอยู่ด้วยกันได้ปีเดียว เราก็ย้ายไปอยู่อีกจังหวัดนึ่ง เหตุผลเพราะอยากมีงานที่ได้เงินมากกว่านี้ ตอนนี้ทำงานมาได้ 6 เดือน ไปทำงาน กลับห้องมา มีแต่ห้องสี่เหลี่ยม เราไม่มีใครเลย เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดไป เราได้เงินมากขึ้นจริง แต่ไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย ตอนอยู่กับแฟน มีหมาแมวที่เราเลี้ยงไว้อีก 6 ตัว ซึ่งเรามีความสุขมากจริงๆ คิดถึงเวลาตอนนั้น เลิกงานมา นั้งกินข้าวกับแฟน พาน้องหมาไปเดินเล่น วันหยุดไปนั้งเล่นสวนสาธารณะ มันมีความสุขยิ่งกว่าอะไร จนตัดสินใจว่า จะกลับไปอยู่กับแฟน แต่ด้วยจังหวัดที่แฟนอยู่นั้น ไม่เจริญเท่าไหร่ มีห้างเล็กๆ 2 ห้าง บิ๊กซีกับโลตัส มีเซเว่น ซึ่งถ้าจะหางานใหม่ก็คงไม่พ้นงานในห้าง ซึ่งเราจะกลับไปได้เงิน 9,000-10,000 อีกครั้ง เรามองว่า ไม่ว่างานจะเหนื่อย หรือเงินน้อยแค่ไหน แต่เราหาความสุขแบบนี้ที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว  ส่วนตัวเราเกิดมาในครอบครัวที่ไม่อบอุ่นเท่าไหร่ ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน พอมาเจอแฟนคนนี้ แต่งงาน รักกันจนเข้าปีที่ 9 เราไม่เคยทะเลาะกันเลย เค้าเป็นทุกๆอย่างของเรา เรารู้สึกได้เติมเต็ม สิ่งที่ขาดหายไป ฉะนั้น เราคิดถูกแล้วที่จะกจะลับไป ถึงแม้คนในครอบครัวจะว่า ว่าเราโง่ ทิ้งงานดีๆ ไม่มีความอดทน  คู่อื่นๆ เค้าก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทำไมเค้าทนได้ บลาๆ เราจะผ่านคำพูดพวกนี้ไปได้สักวันนึ่ง........   เพื่อนๆคิดว่าเราคิดผิดเหมือนครอบครัวเราไหมคะ หรือเห็นด้วยกับเรา