2เดือนที่ผ่านมา พ่อป่วยหนักเป็นอัมพาตครึ่งซีก เราทำงานอยู่ต่างจังหวัด พี่สาวและน้องชายก็ทำงานอยู่อีกที่หนึ่งเช่นกัน แรกๆที่พ่อป่วย ทุกคนก็ไปเยี่ยม แต่หลังจากช่วงที่พักฟื้นที่บ้าน พี่น้องไม่มีใครไปเยี่ยม ไม่มีใครสนใจอะไรเลย ว่าพ่อกับแม่จะเป็นอย่างไร จะว่าเราเริ่มเกลียดสิ่งที่พี่น้องเป็นในตอนนี้ก็ว่าได้ มีแค่เราที่รับรู้ปัญหาพ่อกับแม่ทุกวัน สงสารที่สุดก็คือแม่ ที่ต้องดูแลพ่อ และรองรับอารมณ์เหวี่ยงๆ ของพ่อ พี่กับน้องไม่เคยสนใจเลยว่าจะเป็นยังงัย ครอบครัวเราก็ไม่ได้มีกำลังมากพอที่จะจ้างใครมาดูแลเพิ่มเติม ที่สำคัญตอนนี้ตัวเราเอง ได้ทำสัญญารับภาระหนี้ของแม่มาเป็นที่เรียบร้อย เป็นหนี้จากแม่ โดยที่เราไม่ได้ใช้สักบาท แต่ช่างเถอะเพื่อแม่ ที่เราตั้งกระทู้ว่าไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ เราแอบคิดจริงๆ เราอยากลาไปพร้อมแม่ พร้อมพ่อ หรือเราอยากไปแค่เรากับแม่จริงๆ เราเห็นพ่ออารมณ์ร้ายเพราะโรคที่เป็น บังคับลูกเมียให้ทำตามใจตน เราท้อใจมาก ยิ่งพี่น้องเราไม่มีใครสนใจใยดีที่บ้านเลย เราก็ไม่จำเป็นต้องแคร์ใครอีกแล้วใช่ไหม....

---