ช่วงหลังมานี้ผมมักจะนึกถึงช่วงตัวเองวัยเด็ก ช่วงที่มีความสุขมากๆไม่ว่าจะเป็นตอนอยุ่กับเพื่อนหรือครอบครัวช่วงที่เราไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
แต่ในขณะเดียวกันช่วงนี้เวลาเครียดๆหลายๆเรื่องผมสามารถร้องไห้ได้ง่ายๆ ต่างจากเมื่อก่อน น้ำตามันไหลออกมาแบบแทบไม่ต้องทำอะไร 
และในขณะเดียวกันผมก็สามารถลืมเรื่องทุกง่ายๆแล้วกลับมามีความสุข บางครั้งผมรู้สึกโกรธตัวเอง เกลียดตัวเองเรื่องในอดีตที่ผมตัดสินใจพลาด
หลายๆอย่างในชีวิต ว่าทำไมเราถึงพลาดทำไมถึงไม่ได้เรื่อง อาการบางครั้งผมเผลอทำร้ายตัวเอง ตบตัวเองตีตัวเอง ผมแค่รู้สึกโกรธ โมโหตัวเอง
แต่มันเป็นอาการแค่สั้นๆนะ พอผมรู้สึกตัวผมก็จะหยุด ในอดีตผมเคยมีปัญหากับครอบครัวทั้งพ่อและแม่ พ่อกับแม่ผมแยกกันมีครอบครัวใหม่นะ
แต่ผมไม่เคยเครียดเรื่องที่แกมีใหม่กันนะ แต่วันนึงวันที่ผมทะเลาะมีปัญหากับทั้งคู่ตอนนั้นผมอยู่ห้องคนเดียว ผมเคยคิดฆ่าตัวตายนะ
แต่ตอนนั้นผมปรับความเข้าใจกับท่านได้ก่อนทำให้ผมลืมมันไป ผมไม่ได้รู้สึกว่าผมเป็นซึมเศร้าหรือไรนะ อย่างช่วงหลังนี้ผมมีปัญหาผ่านเข้ามาในชีวิตเยอะ
เรื่องต่างๆนาๆรวมถึงเรื่องที่ผมเคยทำพลาดจากอดีต แล้วผมมักจะอยากทำอะไรใหม่ๆที่ผมไม่เคยทำ ลองอะไรที่ไม่เคยลอง กลับกันบางอย่างที่ผมเคยชอบมากๆผมกลับเบื่อมัน แล้วไม่อยากทำมัน สุดท้ายผมไม่เข้าใจตัวเองว่าผมเป็นอะไรหรือเป็นแค่อาการเครียดที่ผ่านมาช่วงนี้ครับ