ครอบครัวของผมเป็นครอบที่ทะเลาะกันบ่อยมากๆถึงมากที่สุด แม่ของผมเป็นคนที่หาเรื่องได้ทุกคนไม่ว่าจะใครทะเลาะได้หมด ปกติครอบครัวผมจะอยู่ด้วยกันห้องเล็กๆ(เช่าห้องอยู่) อยู่วันนึงแม่ก็เป็นไรไม่รู้หาเรื่องทุกอย่างอะไรไม่ถูกใจก็จะโมโหทำลายข้าวของ ทะเลาะกับพ่อทุกวันจนวันนึงพ่อทนไม่ไหวไปเช่าห้องอีกห้องเพื่อแยกกันอยู่(เพราะแม่เป็นคนพูดว่าไม่อยากเห็นหน้าพ่อเห็นแล้วโมโห) หลายวันต่อมาพอพ่อเช่าห้องอีกห้องอยู่แม่ก็ตามไปทะเลาะที่อีกห้องบางครั้งก็ทำร้ายพ่อบ้าง(ทุบตีตบหัวพ่อ)พอพ่อทนไม่ไหวพ่อผลักแม่ แม่ก็พูดว่า"กล้าผลักกูหรอ"แม่ก็ไม่หยิบมีดมาจะแทงพ่อแต่ไม่ได้แทงนะครับเหมือนจะเอามาขู่เฉยๆแล้วแม่ก็ปามีดทิ้งแล้วก็บอกพ่อว่าพรุ่งนี้ไปอย่ากัน พ่อก็ตอบว่าโอเคร แล้วแม่ก็ร้องไห้แล้วบอกพ่อว่า''ไม่เคยรักกูเลย ไม่คิดจะยื้อกูเลย"แล้วแม่ก็กลับไปที่ห้องของแม่ (แต่สุดท้ายก็ไม่เลิก) พอผ่านมาอาทิตนึงก็ทะเลาะกันอีกครั้งนี้แม่จะไปอยู่บ้านยายที่ต่างจังหวัด(เพราะแม่บอกอยู่ที่นี้ไม่ความสุขเลย) แม่ชวนผมไปแต่ผมไม่ไปเพราะรู้อยู่แล้วว่าไปกับแม่ต้องโดนอะไรบ้าง พอแม่ไปอยู่บ้านยายได้2-3วันแม่ก็ไปทะเลาะกับยายกับน้า แล้วก็กลับมาบ้าน หลังจากที่กลับมาบ้าน แม่ก็ ทะเลาะกับคนที่บ้าน (ยกตัวอย่างเรื่องที่ทะเลาะนะครับ) กับพ่อคือเรื่องหน้าตาครับ พ่อผมเป็นคนหน้าตาที่ดุดูหยิ่งๆ แล้วก็เรื่องพ่อไม่ค่อยฟังแม่พูด เพราะตอนนั้นพ่อทำงานอยู่ที่บ้านเพื่อหารายได้เสริม แต่แม่ไม่ได้เป็นคนหาเงินนะครับ แม่เป็นคนทำงานบ้าน บางครั้งก็ขายขนมเล็กๆน้อยๆที่บ้าน ส่วนเรื่องที่ทะเลาะกับพี่ผมคือ เรื่องยาครับ แต่พี่ผมเลิกแล้ว หลังจากติดคุกนาน พอพี่ผมออกมาแรกๆก็คือทำรถแม่ล้ม(แม่รักรถคันนี้มาก) แม่ก็ไล่พี่ออกจากบ้านแล้วก็ไม่ให้พี่เข้าบ้านจนกว่าจะเอารถไปซ้อม(อันนี้ผมเข้าใจแม่นะ) แล้ววันนึงพี่ขอตังแม่เพื่อไปสร้างตัวเพื่อจะไปงาน แม่ก็ไม่ให้ ผมเป็นคนที่ไม่ถูกกับพี่นะ แต่ผมเห็นพี่ผมเป็นไปอย่างมากในทางที่ดี ผมดูพี่ผมตลอดว่าพี่ทำไร ที่พี่ทำอย่างนั้นเพื่อให้แม่เห็นว่าพี่เปลี่ยนไปแล้วเปลี่ยนไปในทางที่ดีแล้วแต่แม่ก็เห็นพี่ผมเป้นคนไม่ดีตลอดเหมือนไม่ไว้ใจแล้ว พอทะเลาะกับผมก็จะเป็นเรื่องที่ผมไม่ทำงานบ้าน อันนี้ผมไม่เถียงครับผมเป็นคนขี้เกียจ แต่บางครั้งแม่เป็นคนที่ไม่มีเหตุเอามากๆ แม่เคยสอนไว้ว่าไม่ควรเข้าข้างคนผิด แต่มีวันแม่ไปทะเลาะกับญาติเพราะ ญาติพ่อโทรมาแต่พ่อรับโทรศัพท์ไม่ได้แม่เลยรับแทน แฟนอาผมจะคุยกับพ่อ แต่แม่รับแฟนอาเลยพูดว่าทำไมต้องพูดผ่านคนกลางด้วยวะ (แฟนอาเป้นคนขี้เล่น) พอกลับมาบ้านแม่ก็ถามพ่อทำไมเขาต้อวพูดอย่างน้นด้วย พ่อเขาพูดเล่นๆ แม่ก็ไม่พอใจ เลยโทรไปด่าทางญาตืพ่อ ทางญาติพ่อก็ขอโทษมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ตอนนั้นอาก็จะพูดกับพ่อเหมือนกันแฟนอาก็เลยบอกว่า "ต้องพูดผ่านคนกลางด้วยวะ" แม่ก็ไม่รับฟังคำอธิบายจากฟังญาติ่พ่อเลย แล้วก็ด่าแล้วก็วางสาย แม่ก็ถามผมว่าใครผิดผมก็ตอบไปว่าผิดทั้งคู่เพราะแฟนอาก็ไม่ควรพูดแบบนั้น แล้วแม่ก็ไม่ควรไปด่าเขาโดยไม่ฟังเหตุผลจากเขาเลย แม่ก็พูดแนวๆทำไมต้องเข้าข้างฝั่งพ่อ ผมก็บอกว่าไม่ได้เข้าข้าง แม่ก็ร้องไห้เพราะว่าไม่มีใครเข้าข้างเขาสักคนแล้ว ผมก็งงแล้วที่เขาสอนไม่ให้เข้าข้างคนที่ผิดคือไร แล้วแม่ก็ด่าผมกับพ่อไม่หยุด
หลายครั้งที่แม่ชอบทำเวลาโมโหคือทำลายข้าวของ บางครั้งที่ผมทะเลาะกับแม่แม่ก็ตบหัวผมกระทืบผมเวลานอน ผมก็เลยถามว่าถ้าผมทำใส่แม่บ้างแม่จะรู้สึกยังไงแม่จะชอบมั้ย? แม่ก็บอกว่าก็ลองดูดิพร้อมกับยิบมีดขั้นมาแล้วบอกว่าจะแทงดีมั้ย ผมก็เลยพูดว่าอะไรที่ไม่ชอบก็ไม่ต้องไปทำใส่คนอื่น แม่ผมก็พูดว่าทฤษฎีเยอะนะ  แม่เป็นคนที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด ใครว่าเเม่ผิดก็จะด่า โลกต้องหมุนรอบตัวแม่ตลอด  ความรู้สึกของผมตอนนี้ีก็คือไม่ได้รักแม่แล้วผมมองแม่แบบที่เป็นแม่ไม่ได้แล้วตั้งแต่เป็นอย่างนี้ (อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะครับ) ผมอยากรู้ว่าถ้าผมไม่ได้รักแม่แล้วผมผิดมั้ยครับ