นายมงคล ชื่องามนามเพราะ แต่มีนิสัยไม่ซื่อสัตย์ ขี้เหนียว คดโกง มาตลอดจนไม่มีใครคบด้วย วันหนึ่งเขาเดินทางไปทำงานที่จังหวัดจันทบุรี มีเพื่อนใหม่ฝากซื้อทุเรียนสองลูก ที่กรุงเทพราคากิโลละหนึ่งร้อยแปดสิบบาทสองลูกก็ประมาณห้ากิโลกรัมเป็นเงินราวเก้าร้อยบาท โดยเพื่อนให้เงินเขามาหนึ่งพันบาท

          นายมงคลขากลับก็มองตลอดข้างทางในที่สุดก็เจอร้านที่ทุเรียนราคาถูกที่สุดคือกิโลกรัมละแปดสิบบาทถูกกว่าที่กรุงเทพถึงหนึ่งร้อยบาท เขารีบจอดรถแวะซื้อทันที แถมเขายังขอชิมก่อนและต่อรองราคาลดลงเหลือแค่เจ็ดสิบบาท หนูน้อยลูกสาวเจ้าของสวนทุเรียนส่งให้เขาชิมหนึ่งพูเต็มๆ นายมงคลชิมแล้วรู้เลยว่าอร่อยมาก

          นายมงคลสั่งซื้อทุเรียนสองลูกน้ำหนักไม่เกินห้ากิโลกรัม รวมเป็นเงินสามร้อยห้าสิบบาท เขาคิดว่าจะเขาไปเพิ่มราคาเป็นกิโลกรัมละสองร้อยบาท บอกว่าเป็นพันธ์พิเศษได้กำไรเพิ่มอีก คิดไปคิดมาเขาก็คิดว่าเอาติดไปอีกสองลูกเผื่อใครจะเอาเขาจะได้กำไรมากขึ้น แล้วจึงสั่งเพิ่มอีกสองลูก

          นายมงคลให้แบ็งค์พันไป เจ้าของสวนคงสับสนเลยให้เงินทอนมาหกร้อยห้าสิบบาท นายมงคลนับดูเกินมาสามร้อยห้าสิบบาทเจ้าของสวนคงไม่ได้คิดสองลูกหลังที่เขาสั่งเพิ่ม เขารีบเอาเงินใส่กระเป๋าและขึ้นรถขับกลับบ้านทันที พอไปถึงบ้านที่กรุงเทพเขาจึงรู้ว่าลืมหยิบทุเรียนสี่ลูกนั้นมา นี่เขาเสียเงินไปฟรีๆ ถึงสามร้อยห้าสิบบาท

          นี่คือบทเรียนคนไม่ซื่อสัตย์

🔶🔶🔶

เขียนโดย PippaSmile พิปป้าสมายล์
เขียนวันที่ 1 ตุลาคม 2565