ในชีวิตเรา เราเคยเจอเหตุการณ์ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่รุนแรงอย่างแผ่นดินไหว และสึนามิ (ที่ญี่ปุ่นเมื่อ11ปีก่อน)

มีเงินแต่ซื้ออาหารไม่ได้ ข้าวของขาดแคลน ต้องตื่นตั้งแต่ตี5ไปเข้าแถวรอซุเปอร์มาร์เก็ตเปิดตอน10โมงเช้าทุกวัน ซื้อข้าวสารไม่ได้ คิวยาวมาก ปลา อาหารทะเล ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์จากฟุกุชิม่าไม่มีขาย ถนนบางเส้นทางถูกตัดขาด สินค้าส่งมาไม่ได้

เราต้องกินเส้นสปาร์เก็ตตี้ เส้นโซเม็ง(คล้ายๆเส้นขนมจีน) แทนข้าว จนกระทั่งได้รับความช่วยเหลือจากคุณเอ๊กกี่ สมาชิกเว็บพันทิปเพียงคนเดียวที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือเรา ส่งข้าวสาร อาหารแห้งมาให้เราถึงญี่ปุ่นกล่องใหญ่มาก หนักมาก และค่าส่งก็แพงมากด้วยเพราะส่งมาทางพัสดุEMS. ทำให้เรารู้สึกซาบซึ้ง สำนึกบุญคุณกัลยาณมิตรท่านนี้มาตลอด และทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันเสมอ ไปมาหาสู่กันเสมอ ทุครั้งที่เรากลับไทย

เราโชคดีที่ในชีวิตนี้มีโอกาสได้เจอคนดีๆ ที่ช่วยเหลือเราจากใจจริง

เราต้องอยู่กับอาฟเตอร์ช็อคอีกเป็นปีเลย ช่วงแรกๆไหวถี่ แล้วค่อยๆเว้นระยะห่าง

ประสบการณ์ชีวิตครั้งนั้น มันทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปหลายอย่าง เลิกซื้อของแบรนด์เนมอย่างบ้าคลั่ง ใช้เงินประหยัด เก็บออมเงินซื้อทองคำแท่งและทองรูปพรรณเก็บสะสม แบ่งเงินไปลงทุน(ซื้อกองทุนรวม) ใช้จ่ายเงินเท่าที่จำเป็น แต่ก็มีซื้อของขวัญวันเกิด ของขวัญคริสต์มาส ของขวัญปีใหม่ให้ตัวเองทุกปี เพราะมันคือกำลังใจที่ทำให้เรามีแรงผลักดันให้เก็บออมเงินและลงทุนต่อไปเรื่อยๆ

พมีโควิด19 เรามีภูมิป้องกันทางใจระดับหนึ่ง(มาจากการดิ้นรนช่วยเหลือตัวเองตอนเกิดแผ่นดินไหว สึนามิ) มีเงินเก็บสำรองเผื่อฉุกเฉิน และใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท เราก็อยู่รอด ที่สำคัญปลูกผักสวนครัวกินเองค่ะ พึ่งตนเองด้วยในบางเรื่อง

อย่างไรๆเราก็มองว่าใช้เงินอย่างระมัดระวัง ไม่ประมาทกับการใช้ชีวิตดีที่สุด เพราะอนาคตไม่มีอะไรแน่นอนค่ะ