สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้เรามีคำถามเกี่ยวกับหอใน มหาลัยราชภัฏเเห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก5555 คือเราสังเกตมาหลายครั้งเเล้วว่ามันไม่ค่อยปกติ เนื่องจากเราอยู่หอในห้อง B108กับเพื่อนรวมเราด้วยเป็น3คน
เเล้วบางวันเพื่อนเราสองคนก็ออกไปเที่ยวเเล้วเราอยู่คนเดียวบางทีเราก็จะได้ยินเสียงคนเดินวนไปวนมาช่วงตี1ตี2 ไม่ใช่เเค่เรานะคะ บางทีเราออกไปกับเพื่อนอีกคน เเล้วปล่อยอีกคนอยู่ห้องคนเดียวเค้าก็จะเล่าให้เราฟังเหมือนที่เราเจอเลย เเล้วในห้องที่เราอยู่ก็รู้สึกเเปลกๆ บางทีที่เพื่อนเราสองคนออกไปเที่ยวรึไปข้างนอกเราจะรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวเเต่กลับมีความรู้สึกเหงาเเปลกๆเเบบว่าอีกเเล้วหรออยู่เเบบนี้อีกเเล้วหรอมันเหมือนความรู้สึกเเบบเคว้งๆเหงาๆเศร้าอะไรเเบบนี้อ่ะค่ะ รู้สึกเหมือนเราอยู่ที่นี้มานานเราอยากออกไป เเต่ไม่ใช่เป็นเเค่เรานะคะเพื่อนเราที่บางครั้งต้องอยู่คนเดียวเค้าก็เป็น ในห้องหัวเตียงเพื่อนเราก็มีป้ายยันเเปะไว้ที่หัวนอน ส่วนผนังเพดานฝั่งหัวเตียงเรามันเหมือนรอยคราบน้ำเหลืองน้ำหนอง คือเหมือนรอยล้างเเล้วนะคะเเต่ขึ้นเป็นคราบเเบบเห็นชัดเลยว่าล้างไม่ออก พูดง่ายๆเลยนะคะรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่อยู่ในห้องคนเดียว บางทีเราก็รู้สึกว่าพวกเราอยู่กันมากกว่า3คน เเล้วก็อีกเรื่องนึงที่เเปลกเลยนะคะคือพวกเราเป็นเด็กดนตรีค่ะเเล้วพวกเราจัชอบเปิดเพลงกันดังมาก หัวเราะเอยคุยกันเอยด้วยความที่มันเป็นหอในช่วง3-4ทุ่มก็จะเงียบหมดเลย เเล้วตี1ตี2พวกเรายังเปิดเพลงยังเล่นยังหัวเราะ เเต่กลับไม่มีใครมาเคาะห้องเราบอกให้เราลดเสียงลง เหมือนกับพวกเขาไม่ได้ยินเสียงพวกเราอ่ะค่ะ อันนี้ไม่รู้เราคิดไปเองมั้ยเเต่ในระยะเวลาเกือบ3เดือนที่พวกเรามาอยู่ ไม่เคยมีใครมาเคาะห้องเราเลย ข้อนี้เราสงสัยกันมาสักพักเเล้ว ว่ามันเป็นเพราะเค้าไม่กล้าหรือว่าเค้าไม่ได้ยินเรากันเเน่
เราเลยลองไปค้นในพี่กูเพื่อที่จะหาข้อมูลของหอเราว่ามีอะไรที่เราไม่รู้รึป่าว เเต่กลับไม่เจออะไรเลยเหมือนเค้าปิดข้าวไว้ เเต่ก็มีรุ่นพี่เล่าให้ฟังเกี่ยวกับประวัติว่าเคยมีคนฆ่าตัวตายบ้างทำเเท้งจนตัวเองตายบ้าง
เเต่พอลองไปค้นดูกลับไม่มีเลย เราเลยลองมาถามทุกคนดูเผื่อมีคนรู้ ใครรู้อะไรก็สามารถเล่าให้ฟังได้เลยนะคะ หอใน ของมหาลัยราชภัฏเเห่งหนึ่งในพิษณุโลก
หอ1 B108
ประวัติหอใน
เเล้วบางวันเพื่อนเราสองคนก็ออกไปเที่ยวเเล้วเราอยู่คนเดียวบางทีเราก็จะได้ยินเสียงคนเดินวนไปวนมาช่วงตี1ตี2 ไม่ใช่เเค่เรานะคะ บางทีเราออกไปกับเพื่อนอีกคน เเล้วปล่อยอีกคนอยู่ห้องคนเดียวเค้าก็จะเล่าให้เราฟังเหมือนที่เราเจอเลย เเล้วในห้องที่เราอยู่ก็รู้สึกเเปลกๆ บางทีที่เพื่อนเราสองคนออกไปเที่ยวรึไปข้างนอกเราจะรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวเเต่กลับมีความรู้สึกเหงาเเปลกๆเเบบว่าอีกเเล้วหรออยู่เเบบนี้อีกเเล้วหรอมันเหมือนความรู้สึกเเบบเคว้งๆเหงาๆเศร้าอะไรเเบบนี้อ่ะค่ะ รู้สึกเหมือนเราอยู่ที่นี้มานานเราอยากออกไป เเต่ไม่ใช่เป็นเเค่เรานะคะเพื่อนเราที่บางครั้งต้องอยู่คนเดียวเค้าก็เป็น ในห้องหัวเตียงเพื่อนเราก็มีป้ายยันเเปะไว้ที่หัวนอน ส่วนผนังเพดานฝั่งหัวเตียงเรามันเหมือนรอยคราบน้ำเหลืองน้ำหนอง คือเหมือนรอยล้างเเล้วนะคะเเต่ขึ้นเป็นคราบเเบบเห็นชัดเลยว่าล้างไม่ออก พูดง่ายๆเลยนะคะรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่อยู่ในห้องคนเดียว บางทีเราก็รู้สึกว่าพวกเราอยู่กันมากกว่า3คน เเล้วก็อีกเรื่องนึงที่เเปลกเลยนะคะคือพวกเราเป็นเด็กดนตรีค่ะเเล้วพวกเราจัชอบเปิดเพลงกันดังมาก หัวเราะเอยคุยกันเอยด้วยความที่มันเป็นหอในช่วง3-4ทุ่มก็จะเงียบหมดเลย เเล้วตี1ตี2พวกเรายังเปิดเพลงยังเล่นยังหัวเราะ เเต่กลับไม่มีใครมาเคาะห้องเราบอกให้เราลดเสียงลง เหมือนกับพวกเขาไม่ได้ยินเสียงพวกเราอ่ะค่ะ อันนี้ไม่รู้เราคิดไปเองมั้ยเเต่ในระยะเวลาเกือบ3เดือนที่พวกเรามาอยู่ ไม่เคยมีใครมาเคาะห้องเราเลย ข้อนี้เราสงสัยกันมาสักพักเเล้ว ว่ามันเป็นเพราะเค้าไม่กล้าหรือว่าเค้าไม่ได้ยินเรากันเเน่
เราเลยลองไปค้นในพี่กูเพื่อที่จะหาข้อมูลของหอเราว่ามีอะไรที่เราไม่รู้รึป่าว เเต่กลับไม่เจออะไรเลยเหมือนเค้าปิดข้าวไว้ เเต่ก็มีรุ่นพี่เล่าให้ฟังเกี่ยวกับประวัติว่าเคยมีคนฆ่าตัวตายบ้างทำเเท้งจนตัวเองตายบ้าง
เเต่พอลองไปค้นดูกลับไม่มีเลย เราเลยลองมาถามทุกคนดูเผื่อมีคนรู้ ใครรู้อะไรก็สามารถเล่าให้ฟังได้เลยนะคะ หอใน ของมหาลัยราชภัฏเเห่งหนึ่งในพิษณุโลก
หอ1 B108