สวัสดีค่ะ ฉันจะเข้าเรื่องเลยนะคะฉันคบกันมาตอนนี้2ปี1เดือนค่ะเเละตอนนี้ยังคบกันอยู่ฉันรักเขามากๆเลยค่ะ เเต่ว่าช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยฉันไม่อยากพูดให้ตัวเองเเละเเฟนดูเเย่เเต่ฉันจําเป็นที่ต้องตั้งคําถามนั้นค่ะ ฉันเริ่มเปลี่ยนไปได้จะ4เดือนค่ะ เพราะหลายๆอย่างในชีวิตคู่ฉันมักจะเป็นฝ่ายเสียใจมากมาโดยตลอดเเฟนฉันพึ่งจะมาปรับตัวเองในช่วงที่เขาเริ่มรู้ว่าฉันไม่เหมือนเดิมค่ะ ฉันจะคอยพูดกับเขาเสมอว่าฉันผูกพันธ์กับเขามากกว่ารักไปเเล้ว เเละก็รู้สึกผิดที่หงุดหงิดใส่เขาในช่วงที่เขาพยายามปรับตัวเองค่ะทั้งๆที่เขาพยายามจะปรับเปลี่ยนให้ สุดท้ายเเล้วเราก็ทะเลาะกันค่ะ ฉันพูดกับเขาว่าไม่ได้รักเขาเเล้วไปครั้ง1สุดท้ายฉันก็ยังรักเขาอยู่เเต่เลือกที่จะไม่พูดถึงตอนที่เขาจะถามบ่อยๆว่ายังรักเขาอยู่ไหมเเต่ตัวเองเมื่อเห็นการกระทําหรือคําพูดที่ฉันรู้สึกไม่โอเคจริงๆ ฉันเสียใจมากค่ะเเละร้องไห้หนักมากเหมือนเดิมตอนนี้ฉันคิดว่าเราควรจะทํายังไงดีคะ เพราะเขาก็ทําสิ่งดีๆให้เยอะมากเลย ข้อเสียของเขาน้อยมากเเต่เป็นเรื่องที่หนักขอไม่พิมพ์ลงไปในกระทู้นะคะ ฉันเคยคิดว่าเราจะหาคนที่ไม่รังเกียจเราในเวลาที่ป่วยอย่างเช่น ฉันป่วยหนักจนลุกไม่ไหวสลบเเล้วฉี่ราดที่นอน เขาก็เป็นคนทําความสะอาดให้ ฉันคิดว่าคนๆนี้ไม่เคยรังเกียจฉันเลยเเต่เราก็มีปัญหากันมากในเรื่องใหญ่สุดๆฉันรักเขานะคะเเต่ยังไม่อยากพูดคําว่ารักออกไป เพราะฉันรู้สึกเสียใจมาตลอดเเย่มาตลอด เเต่อีกใจยังคงคิดว่าถ้าวันหนึ่งเรากลายเป็นพี่น้อง คนรู้จัก ณ ตอนนั้นควรทํายังไง เพราะฉันคิดว่าเคยมีเขามาโดยตลอด ยังตัดเขาไม่ขาดฉันนึกภาพนั้นไม่ออกเลยค่ะจําไม่ได้เเล้วด้วยซํ้าว่าการไม่มีเขาเป็นยังไง เเต่ฉันยังเลือกที่จะค่อยๆหมดความรู้สึกไป ถึงจะรักมากเเค่ไหน พยายามทําใจเเต่สุดท้ายฉันก็ยังคิดถึงเเละยังรักอยู่ ถึงหลายๆเรื่องที่ฉันให้อภัยหรือเขาให้อภัยมันจะหนักมากๆเเต่ฉันก็ยังสับสนเเละคิดอะไรไม่ออกค่ะ ขออนุญาตไม่พูดถึงปัญหาอย่างละเอียดของเรา2คนนะคะ