เราโตมาแบบเด็กกำพร้า อยู่กับปู่ย่าบ้าง ญาติๆบ้าง ช่วยกันส่งเรียนให้จบ ป 6 หลังจากนั้น เราก็เริ่มทำงานโรงงาน และส่งตัวเองเรียนต่อ โดยที่ออกมาจากบ้านญาติเลย เพื่อมาหาเลี้ยงดูตัวเอง และมีครอบครัว จนปัจจุบันอายุ40 พ่อกลับมาขออยู่ด้วย ให้เราดูแล มาแบบไม่มีอะไรเลย บ้านช่องขายหมดแล้ว เลิกกับเมีย ไม่มีลูกที่อื่นแล้ว  เราทำตัวไม่ถูก ไม่สนิท เข้าใจว่าเป็นผู้ให้กำเนิด แต่มันไม่สามารถดึงฟิวส์พ่อ-ลูกได้ รู้สึกอึดอัดและลำบากใจ ซึ่งตัวเขาเองก็คงเป็นเช่นกัน ความสนิทไม่มี ต่างคนต่างอยู่ เราบาปมากไหมที่รู้สึกแบบนี้ ลองพยามเปิดใจหลายครั้ง แต่เปิดใจไม่ออก