ขอแนะนำตัวเลยน่ะค่ะ เราชื่อ ออย (ชื่อสมมุติค่ะ)
เดิมเราเคยใช้ชีวิตอยู่กทม.คนเดียว เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงแม่ พร้อมทั้งส่งตัวเองเรียน ด้วยเงินเดือน 12,000 บาท
จนวันหนึ่งเราเลือกคบคนผิด เราผิดหวัง เสียใจมาก เราล้ม เรากนีจากกทม. มาอยู่กับเพื่อนสนิทที่ตจว. เพื่อพักใจ
จนวันนึงเรามางานเฉ้งเม้ง เราเจอพี่ เจอป๊า เจอญาติ ป๊าเราเห็นเราอยู่กับเพื่อน อายุก่25 แล้วแต่ยังไม่มีอะไรเป็นเป็นอัน เลยให้เราออกจากเรียน
มาทำงานอยู่กับญาติตจว. ซึ่งเราก่โอเค เพื่อความสบายของป๊ากับแม๊ (คือเรารักปีากับแม๊มากแทบจะชี้นกเป็นชี้ไม้เป็นเลยล่ะค่ะ คือเราเคยทำให้ท่านเสียใจ เราจึงยอมท่านค่ะ เพราะความรู้สึกผิดของเรา) และเราคิดว่าอยู่กับญาติยังงัยก่น่าจะดีกว่าไปเริ่ม1ใหม่ที่ กทม. แต่พอเรามาอยู่จิงๆคือทุกอย่างตรงกันข้ามกับที่หวังเลยค่ะ เราอึดอัดใจมาก ยิ่งอยู่ยิ่งมีแต่ความทุกข์ใจ หลายๆครั้งที่เขาชอบต่อว่าป๊ากับแม่ให้เราฟัง หลายๆครั้งที่คำพูดเขามันทำให้เราหมดกำลังใจที่ทำงานให้เขา หลายๆครั้งที่เราต้องกินของเหลือจากเขา....... ทำไมกับบางคนที่ไม่ใช่ญาติ เขาดีกับเรายิ่งกว่าญาติอีก!!! หลายครั้งที่เราพยามคิดว่าคงเป็นเวรเป็นกรรมที่ทำด้วยกันมา ใช้กรรมต่อหมดเราก่คงไปจากที่นี้ได้แบบไม่รู้สึกอะไร....
ปล.นี่เป็นกระทุ้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
ปล.2 เราอยู่กทม. ได้เงินเดือน 15,000 เหลือกินเหลือเก็บเหลือส่งให้ทางบ้าน
อยู่กับญาติได้เงินเดือน5,000 ไม่เหลือกิน ไม่เหลือเก็บ ไม่เหลืออะไรเลย กินใช้จ่ายแต่ละวันแฟนเราช่วยตลอด (เราเรียนมหาลัยใกล้บ้านคชจ.2วันเกือบ1,000บาท ใช้เเบบประหยัดแล้วค่ะ)
เราควรทำงัยดี??
เดิมเราเคยใช้ชีวิตอยู่กทม.คนเดียว เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงแม่ พร้อมทั้งส่งตัวเองเรียน ด้วยเงินเดือน 12,000 บาท
จนวันหนึ่งเราเลือกคบคนผิด เราผิดหวัง เสียใจมาก เราล้ม เรากนีจากกทม. มาอยู่กับเพื่อนสนิทที่ตจว. เพื่อพักใจ
จนวันนึงเรามางานเฉ้งเม้ง เราเจอพี่ เจอป๊า เจอญาติ ป๊าเราเห็นเราอยู่กับเพื่อน อายุก่25 แล้วแต่ยังไม่มีอะไรเป็นเป็นอัน เลยให้เราออกจากเรียน
มาทำงานอยู่กับญาติตจว. ซึ่งเราก่โอเค เพื่อความสบายของป๊ากับแม๊ (คือเรารักปีากับแม๊มากแทบจะชี้นกเป็นชี้ไม้เป็นเลยล่ะค่ะ คือเราเคยทำให้ท่านเสียใจ เราจึงยอมท่านค่ะ เพราะความรู้สึกผิดของเรา) และเราคิดว่าอยู่กับญาติยังงัยก่น่าจะดีกว่าไปเริ่ม1ใหม่ที่ กทม. แต่พอเรามาอยู่จิงๆคือทุกอย่างตรงกันข้ามกับที่หวังเลยค่ะ เราอึดอัดใจมาก ยิ่งอยู่ยิ่งมีแต่ความทุกข์ใจ หลายๆครั้งที่เขาชอบต่อว่าป๊ากับแม่ให้เราฟัง หลายๆครั้งที่คำพูดเขามันทำให้เราหมดกำลังใจที่ทำงานให้เขา หลายๆครั้งที่เราต้องกินของเหลือจากเขา....... ทำไมกับบางคนที่ไม่ใช่ญาติ เขาดีกับเรายิ่งกว่าญาติอีก!!! หลายครั้งที่เราพยามคิดว่าคงเป็นเวรเป็นกรรมที่ทำด้วยกันมา ใช้กรรมต่อหมดเราก่คงไปจากที่นี้ได้แบบไม่รู้สึกอะไร....
ปล.นี่เป็นกระทุ้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
ปล.2 เราอยู่กทม. ได้เงินเดือน 15,000 เหลือกินเหลือเก็บเหลือส่งให้ทางบ้าน
อยู่กับญาติได้เงินเดือน5,000 ไม่เหลือกิน ไม่เหลือเก็บ ไม่เหลืออะไรเลย กินใช้จ่ายแต่ละวันแฟนเราช่วยตลอด (เราเรียนมหาลัยใกล้บ้านคชจ.2วันเกือบ1,000บาท ใช้เเบบประหยัดแล้วค่ะ)