ไม่รู้เลยค่ะ ว่าจะเรียกสิ่งนี้ว่าอะไร แค่เป็นโมเม้นต์ที่อยากเอามาบันทึกไว้ก็เท่านั้นเอง
เพราะ ณ ตอนนั้น เราปล่อยให้ตัวเองมีความสุข แล้วมันคือช่วงเวลาที่พิเศษ

สมัยเรียนปวช. เราแอบชอบรุ่นพี่ ปวส. คนนึง เพราะเค้าตรงไทป์เรามาก
แต่มันมีจุดที่ผิดอยู่คือ เรามีแฟนแล้ว ฮืออออ

และด้วยความที่หลงเค้าไม่ไหว สืบไปสืบมาก็ไปเจอไลน์พี่เค้าจนได้
แอดไป ทักไปพร้อม แล้วพี่เค้าก็ตอบด้วยนะคะ สิ่งที่กันคุยกันก็คือถามเรื่องทั่วๆไป แต่เค้าก็ไม่ได้ตอบเราเท่าไหร่
ปกติเราจะเป็นฝ่ายทักไปตลอด คุยๆกันไปซัก 2 อาทิตย์ อยู่ๆมาวันนึงเค้าก็ทักมา
วันนั้นแหละค่ะ เราเกมส์ 5555555 และมันเป็นคืนนี้ที่เจ็บปวดมากๆ ไม่รู้ว่ามันคุ้มกันมั้ย
หลังจากนั้นก็เลิกคุยกันไปเลยค่ะ แต่เจอกันตอนไปเรียนเราก็ยังทักทายกันปกตินะ จนพี่เค้าเรียนจบออกไป
(พต.ท้ายที่สุดแล้วเรากับแฟนคนนั้นก็เลิกกันอยู่ดี เพราะเค้าเองก็มีคนอื่น แบบหลายคนตั้งแต่ก่อนเราจะคุยกับพี่คนนี้
ก็ไม่เข้าใจตัวเอง ณ ตอนนั้นเหมือนกันว่าทนได้ยังไง ตั้น 5 ปี กว่าจะจบความสัมพันธ์นั้น)

มาต่อ...

หลังจากจบออกไป แยกย้ายกันไปเติบโต
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะโสดแต่ก็ไม่เคยคิดจะทักเค้าไป ไม่รู้ว่าในใจมันรู้สึกผิดหรืออะไรอยู่
แต่เราก็ยังติดตามพี่เค้าตลอดนะ ความรู้สึกคือไม่ได้ต้องการเค้ามาเป็นแฟนขนาดนั้น
เหมือนแค่ได้เห็นการเติบโตของเค้าก็รู้สึกแฮปปี้แล้ว

ผ่านมา 4 5 ปี ตอนแรกก็คิดว่าเลิกชอบไปแล้ว
แต่เชื่อมั้ยทุกครั้งที่เจอกันที่งานเลี้ยงรุ่น
เราก็ยังใจสั่นทุกครั้งเวลาที่ได้คุย ได้ยิ้มให้กัน

โอ้ยยยย 555555 มูฟออนไม่ได้เลย

ไม่รู้ว่าใครเคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้กันบ้างมั้ย มาแชร์กันค่ะ