...
ไม่รู้จะเกริ่นยังไงก่อนค่ะ
ตอนนี้แค่รู้สึกว่าเหนื่อย ท้อ จนมุมแล้วจริงๆ
ทำไมชีวิตมันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้กันคะ
ขอพื้นที่ตรงนี้ ในการร้องไห้ และอ่อนแอบ้าง
เพราะไม่สามารถทำให้ใครเห็นได้จริงๆ ค่ะ
...
ตอนนี้ หลายๆ คนน่าจะประสบปัญหาการเงินเหมือนกันใช่มั้ยคะ
เราก็เป็น 1 ในนั้นเหมือนกันค่ะ
3 ปีที่แล้ว ที่เราได้ลองอะไรซักอย่างครั้งแรก
ได้เริ่มหยิบจับของมาเพิ่มกำไร ได้ขายนู่นขายนี่ ทำให้เรามีรายได้มาตลอด
จากทุนก้อนหนึ่ง เราทำมันงอกเงยได้
จากเด็กที่ทำอะไรไม่เป็น เราภูมิใจมากๆ เลยค่ะ
แต่เราไม่ได้เผื่อใจกับบางอย่าง
เช่นโรคระบาดอย่าง..โควิด
เราเริ่มเป็นหนี้สิน ทำทุกอย่างเพื่อกู้รายได้กลับมา แต่ก็ตรงกันข้าม
จากหนี้สิน เริ่มกลายเป็นหนี้เสีย
ยังให้อภัยตัวเองไม่ได้เลยค่ะ
ทุกวันนี้ มาเป็นพนักงาน เงินเดือนน้อยนิด แลกกับการได้อยู่ใกล้บ้าน และดูแลคนอื่นได้
พร้อมงานเสริม 3 อย่าง
เหนื่อยมากๆเลยค่ะ
แต่ทำถึงขนาดนี้ เงินก็ยังไม่พอใช้ ไม่พอจ่ายหนี้รายเดือนเลยค่ะ
มีอีกหลายคน ที่ยังต้องการเราอยู่ เราต้องเข้มแข็งไว้ตลอด
แต่ในใจ มันช่างเปราะบางมากจนไม่อยากรับรู้อะไรเลย
ท่องคำว่าอดทนจนท้อไปหมดแล้วค่ะ
หากไม่มากจนเกินไป ขอกำลังใจได้มั้ยคะ
ไม่รู้จะเกริ่นยังไงก่อนค่ะ
ตอนนี้แค่รู้สึกว่าเหนื่อย ท้อ จนมุมแล้วจริงๆ
ทำไมชีวิตมันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้กันคะ
ขอพื้นที่ตรงนี้ ในการร้องไห้ และอ่อนแอบ้าง
เพราะไม่สามารถทำให้ใครเห็นได้จริงๆ ค่ะ
...
ตอนนี้ หลายๆ คนน่าจะประสบปัญหาการเงินเหมือนกันใช่มั้ยคะ
เราก็เป็น 1 ในนั้นเหมือนกันค่ะ
3 ปีที่แล้ว ที่เราได้ลองอะไรซักอย่างครั้งแรก
ได้เริ่มหยิบจับของมาเพิ่มกำไร ได้ขายนู่นขายนี่ ทำให้เรามีรายได้มาตลอด
จากทุนก้อนหนึ่ง เราทำมันงอกเงยได้
จากเด็กที่ทำอะไรไม่เป็น เราภูมิใจมากๆ เลยค่ะ
แต่เราไม่ได้เผื่อใจกับบางอย่าง
เช่นโรคระบาดอย่าง..โควิด
เราเริ่มเป็นหนี้สิน ทำทุกอย่างเพื่อกู้รายได้กลับมา แต่ก็ตรงกันข้าม
จากหนี้สิน เริ่มกลายเป็นหนี้เสีย
ยังให้อภัยตัวเองไม่ได้เลยค่ะ
ทุกวันนี้ มาเป็นพนักงาน เงินเดือนน้อยนิด แลกกับการได้อยู่ใกล้บ้าน และดูแลคนอื่นได้
พร้อมงานเสริม 3 อย่าง
เหนื่อยมากๆเลยค่ะ
แต่ทำถึงขนาดนี้ เงินก็ยังไม่พอใช้ ไม่พอจ่ายหนี้รายเดือนเลยค่ะ
มีอีกหลายคน ที่ยังต้องการเราอยู่ เราต้องเข้มแข็งไว้ตลอด
แต่ในใจ มันช่างเปราะบางมากจนไม่อยากรับรู้อะไรเลย
ท่องคำว่าอดทนจนท้อไปหมดแล้วค่ะ