....กลับมาเเล้วค้าบบบทู้กคนน หลังจากหายไปประมาณ3 วีคได้....

เนื่องจากหลิวกำลังปรับตัวกลับการเรียนเเละที่อยู่ใหม่ค่า มาๆๆ เข้าเรื่องกันเลย การหาที่พักในไต้หวันนั้นไม่ง่ายอย่างที่เขาบอกไว้เลยค่า ตอนแรกที่กลิวเคยเกริ่นไว้อะทุกคนที่หลิวไม่ได้อยู่ใน Dorm's list อันนั้นก็ว่าเครียดเเล้วนะ เเล้วที่นี่เราก็พยายามติดต่อทางมอให้ช่วยหาห้องพัก ซึ่งมอก็ส่งลิ้งshare house(ห้องน้ำรวม ครัวรวม ห้องรับเเขกรวม) มาให้ ซึ่งหลิวต้องการห้องน้ำแยก 

หลังจากที่มอไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเราได้ เราก็เลยหาดูเอเจนท์ไทยที่เขาสามารถหาที่พักให้เราได้ เเต่ละที่ก็ราคาต่างกันไป เริ่มตั้งเเต่500NTD -ราคาห้องเลย มันจะมีอยู่ไม่กี่เอเจนท์คะ ที่รับเฉพาะหาที่พัก หลิวก็ได้ติดต่อกับเอเจนท์นึงไว้คะ ให้เขาช่วยดูเเลเรา เนื่องจากว่าการเช่าหอที่นี่จะต้องมีการเซนท์สัญญาเป็นภาษาจีนด้วย เเล้วเราก็ภาษาจีนยังไม่เเข็งเเรง อ่าน หรือสื่อสารกับเขาไม่ได้คล่องแคล่วง้า ก็เลยคิดว่าเพื่อความสบายใจหาคนช่วยดูแลดีกว่า ก็คุยกันตลอด และพี่เขาก็บอกเราว่าเราค่อยหาบ้านพักตอนกักตัวดีกว่า เพราะว่าถึงไปดูให้ตอนนี้เเล้วน้องยังไม่เซนท์สัญญา เดี๋ยวห้องก็หลุดไปปปป 

อ๊ะะะ--- เราก็คิดว่า เอ่อ ก็คงใช่เเละมั่ง พี่เขามีประสบการณ์ ก็คงต้องเชื่อเขาล้าา ซึ่งพอหลิวเรามาถึงตอนกักตัววันที่1-3เเรก พี่ๆเขาก็ติดต่อมาส่งลิสบ้านมาให้เราดู เเต่บ้านที่เขาส่งมาไกลรร.มาก เราเลยบอกให้เขารบกวนหาใหม่ให้หน่อยคะ เเล้ววันที่4-6 เป็นช่วงเวลาที่กักตัวเเล้วเครียดมาก นั่งหาบ้านพักทั้งวันเลยคะ ตอนนั้นรู้เลยว่า คำว่า "ตนเป็นที่พึ่งเเห่งตน" โคตรจะจริงง เราเองหาบ้านให้พี่เขาติดต่อ เเต่พี่ๆเขาทำงานประจำทำให้ หาบ้านให้เราได้แค่ตอนดึก ซึ่งตอนดึกๆ โทรไปหาเจ้าของบ้าน เขาก็หลับกันหมดแล้วอะ เพราะส่วนใหญ่คนที่เป็นเจ้าของห้องจะเป็นคนที่ค่อนข้างมีอายุหน่อยค่าาา

ที่นี้เราคุยกับที่บ้าน ที่บ้านบอกว่าให้ติดต่อกับเจ้าของห้องไปเลยว่าเราจะเข้าไปดูที่พัก ลองโทรไปหาเลย เเล้วความที่ภาษาจีนเราก็ยังไม่แข็งอะ โทรไปคุยกับเขาก็รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง เเต่ส่วนใหญ่เขาจะฟังเรารู้เรื่องเเละก็จะตอบกลับมาว่าขายไปแล้ว มีคนเช่าไปแล้ว ทุกครั้งที่โทรไปคุยกับเขานะ เราต้องโคตรรวบรวมความกล้าเพื่อโทรไปหาเลย เพราะว่ากลัวเขาจะไม่รู้เรื่อง เเละเราก็ฟังเขาไม่ทัน55555(กลัวอันนี้มากกว่า555555555）

เราติดต่อบ้านเช่าไปประมาณ4-5ห้อง จนค่าโทรเราหมดอะทุกคนนน เเต่ค่าโทรที่นี่เขาคิดนาทีละ3 บาท โหดมากก-.- เเล้วปรากฎว่าเราก็จนวิธีจิงๆอะ เราเลยโพสลงเฟสบุ๊คเพจ TSAT คนไทยในไต้หวัน ปรากฎว่าก็มีคนมาช่วยคอมเม้นเต็มเลยค่า ต้องขอบอกว่าเพื่อนๆพี่ๆในกลุ่มนี้ดีมากๆค่า ช่วยเหลือกันจริงๆค่า เเล้วก็DM ไปหาทุกคนเลย แล้วก็มีผช.คนนึงที่เขาอาศัยอยู่เเถวนี้พอดีเเละยังเรียนป.โทอยู่ เขาก็พยายามช่วยเราเยอะมาก หาบ้านให้เรา แนะนำเรา แล้วเราก็ถามเขาว่าเขาพอจะช่วยเราดูสัญญาบ้านได้ไหม เขาก็บอกว่าได้ เราก็รู้สึกแบบโชคดีมากๆ ที่ได้เจอคนที่ดีช่วยเหลือเรา เเละก็ประหยัดตังไปได้เยอะเลยค่า เพราะว่าถ้าเป็นเราให้เอเจนท์ดูแลให้ ต้องจ่ายค่าห้อง 1 เดือนแรกเป็นค่าบริการให้เอเจนท์คะ 

วันที่ 6 เราก็นัดกะเพื่อนผช.คนนี้ว่าจะไปดูบ้านด้วยกกัน พอดีว่าบ้านหลังนี้ก็อยู่ใกล้ๆกับบ้านเขามาก เเล้วเขาก็นิสัยดีมากๆ รู้ว่าเรายังไม่เคยมาที่นี่ก็เลยเดินทางมาหาเราที่โรงเเรมกักตัว เเละพาไปดูบ้านคะ ตอนนั้นเรากะดูสองหลัง หลังเเรกนัดเเล้ว เเต่หลังสองไม่ได้นัดเพราะว่าค่าทรศหมด กะว่าออกมาข้างนอกมาเติมเงินก่อน เเล้วโทรนัดกับเจ้าของบ้านว่าเราจะไปดูคะ เติมเงินเสร็จโทรไป... บ้านหลังที่สองขายไปแล้วค่าา... เราก็เลยตัดสินใจไปดูบ้านหลังเเรก เเละเป็นบ้านหลังเดียวที่มีอยู่ ตอนนั้นในใจคือยังไงก็คงต้องเอาเเล้วละ เพราะว่าถ้าไม่เอา เราอาจจะต้องเช่าโรงเเรมอยู่ เพื่อหาบ้านต่ออ5555 

พอมาดูบ้านหลังเเรกที่นัดกับเจ้าของไว้ เป็นอาอี๊ที่น่ารักมาก/*-*/ ตั้งเเต่โทรคุยกันเเล้วคะ นางใจดีมว้าก รู้ว่าไม่ใช่คนไต้หวัน นางก็พยายามสื่อสารกับเราจนเข้าใจ คำถามเเรกที่นางถามเลยคือ บ้านอยู่ชั้น 6 นะ ไม่มีลิฟ โอเคใช่ไหม เราก็ตอบโอเคค่าา (จริงๆเเล้ว บ้านคนที่นี่จะไม่สร้างสูงคะ ไม่เกิน4-5ชั้น เนื่องจากไม่มีลิฟ เเละอาจจะเกิดแผ่นดินไหว) พอมาถึงเวลาดูห้องจริงๆ... 

BEFORE นี่คือสภาพห้องวันเเรกคะ ห้องสีสันสดใสเวออ แม้ว่าจะไม่เข้ากับสไตล์มินิมอลของเราก็ตาม55555 เพราะไม่งั้นก็ไม่มีที่อยู่ละ ถ้าเรื่องมาก ห้องนี้ประมาณ 15ตรม. เปิดเข้ามาจากเตียง ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำ หมดเเล้ววค่าพสส... ห้องเราเขามีเครื่องซักผ้าให้ด้วย เป็นห้องที่สามารถอยู่ได้1-2คน เเล้วก็มีห้องน้ำในตัวค่าาา

ห้องก็พอทำความสะอาดเเล้วบ้าง ไม่ได้ฝุ่นเยอะขนาดนั้น รูปตรงตามปกค่าา หลิวอยู่ชั้น 6 คะ เเล้วในชั้นหลิวก็จะมีอยู่อีก 6ห้องคะ ว่าง่ายๆคือชั้นนึงจะสามารถเเบ่งได้เป็นอีก 5-7ห้อง เเล้วเเต่เจ้าของบ้าน เเต่ถ้ารวยๆหน่อยก็คือยึดทั้งfloor คะ 

พอดูห้องเสร็จก็เซนสัญญาโล้ดจ้าาา เพราะว่าถ้าไม่เซนอาจจะโดนคนอื่นตัดหน้าไป5555 เราก็เซนเลย อาอี๊ก็จะเเจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับสัญญาคร่าวๆ เรื่องเงินมัดจำ ค่าเช่า กุญเเจ การทิ้งขยะต่างๆ(ไว้วันหลังมาเม้าเรื่องการทิ้งขยะที่ไต้หวันคะะะ) 

AFTER หลังจากทำความสะอาดเสร็จเเล้ว เอาของจัดเขาตู้ ทาเเด่นนนนน... ก็พออยู่ได้เน๊าะะ

นี่ๆมีตัวอย่างในการเซนสัญญาเช่าห้องที่ไต้หวันคะ เขาจะเขียนเเละอ่านเป็นแนวตั้งกันคะ

นี่ก็ถือว่าจบมหากาฬการหาห้องพักที่ไต้หวันเองงงนะค่าา ในความโชคร้ายก็ถือว่ามีสิ่งดีๆอยู่ค่าาาา หลิวไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่า...แย่จังที่เราไม่ได้ห้อง หรือติดต่อเอเจน เอเจนก็ไม่สนใจ เเต่กลับมองว่าเป็นการเรียนรู้ด้วยตัวเอง โตขึ้นไปอีกก้าวเเถมได้เพื่อนใหม่ด้วยค่า ทุกวันนี้ยังไปกินข้าวบ้านเพื่อนคนนี้เลออ (เนื่องจากบ้านเราไม่มีห้องครัว เเต่บ้านเพื่อนเปนshare house เลยมีครัวสามารถทำอาหารได้สบาย)  เเละไปเที่ยวกันอยู่เลยยค่าา 

ปล. ใครที่มาเรียนเเล้วจะมาพักแถวซือหลิน ทักเรามาได้นะค่า เพื่อเราช่วยเเละเเนะนำได้ค่า อยากช่วยเหลือคนอื่นเหมือนที่หลิวได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนคนนี้ค่าาา>.<

บัยบายน้าา ไปละะสำหรับวันนี้ เด็ยวจะมาอัพเดทเรื่อยๆนะะะ มีเรื่องเล่าอีกเยอะค่าา