ละครไทยจะแนวตลาดที่ขายได้ คือชังรักหักสวาท แย่งผัวแย่งเมีย ตบตีแย่งชิง กรี๊ดกร๊าด และน้ำเน่า ถึงจะถูกมองในแง่ลบผู้คนก็ชอบดูกัน มันมีความบันเทิงไม่กี่อย่างที่คนทั่วไปจะเข้าถึงได้ ละครก็เป็นสื่อบันเทิงจากโทรทัศน์ที่เข้าถึงในบ้านได้ เป็นการพักผ่อนหย่อนคลาย และรู้สึกอินมีอารมณ์ร่วมมันก็แค่นั้น พฤติกรรมในนั้นเราก็รู้อยู่แล้วมันเป็นการแสดง และอะไรดีอะไรไม่ดีก็รู้อยู่แก่ใจ ไม่มีใครอยากทำอะไรที่คนไม่ชอบอยู่แล้ว ส่วนเยาวชนจะเป็นแบบไหนมันเรื่องนิสัยใจคอของแต่ละคน คนเราจะเป็นแบบไหนก็เป็นนั้นเอง ไม่ได้เลียนแบบเลย