เราสามารถเกลี่ยกล่อมให้ที่บ้านเห็นด้วยกับเราได้ยังไงบ้างคะ ตอนนี้เราหมดไฟ หมดกำลังใจมากๆ เราอยากจะไปเรียนที่กรุงเทพมากๆ เเต่ติดที่เราอยู่ภาคใต้ (ต่างจังหวัด) ฐานะทางการเงินถือว่ามีกินมีใช้ พ่อเเม่ให้เหตุผลที่ไม่ให้ไปว่า
1. ไกลบ้าน
2. ไปอยู่ที่ไกลๆ ค่าใช้จ่ายก็เเพงอีก
3. อยู่คนเดียวดูเเลตัวเองไม่ได้หรอก เกิดอะไรขึ้นมาใครจะช่วยเเล้วที่สำคัญ(เรา)ยังไม่เคยออกไปใช้ชีวิตคนเดียวเลย เช่น อยู่หอ ไปนู้นนี่คนเดียว
 - เรารู้ว่ามันก็จริง เเต่เราคิดว่าเราสามารถดูเเลตัวเองได้ การไปเรียนครั้งนี้มันคืออนาคตของเราเลยอ่ะค่ะ เราตั้งใจอดหลับอดนอนอ่านหนังสือเเทบตาย
อภิบายอะไรต่างๆมากมายก็เเล้ว พวกท่านก็ยังไม่อนุญาต บอกเเค่ว่าให้เรียนที่ภูเก็ตตามที่คุณอาบอก (อาเป็นนักบัญชีทำงานในม.) เราเองก็อยากเรียนที่ดีๆ
มีประวัติดีๆ จนวันนี้พ่อเราบอกว่า อ่ะควาย เรียนภูเก็ตตามที่อาบอกดีเเล้ว เเค่อยากไปกรุงเทพ อ่ะควาย ควาย ไม่รู้อะไรสักอย่าง เราผิดขนาดนั้นเลยหรอคะ เเม่ก็บอกอีกว่า ถ้าไม่เรียนภูเก็ต ก็ไม่ต้องไปเรียนที่ไหนเเล้ว เราโคตรเฟล เสียใจๆมาก เราเครียดมากเลย เราควรพอเเค่นี้มั้ยคะ หยุดทุกอย่าง หยุดอนาคตไว้ตรงนี้ เราเหนื่อยมากเลย