อย่างเช่นวันนี้ มีการสัมภาษณ์เข้ามหาลัย หลังสัมภาษณ์เสร็จรู้สึกว่าตัวเองตอบไม่ได้ แล้วอาจารย์ทิ้งท้าย รอดูผลนะคะ แต่ไปคุยกับเพื่อนๆ รู้สึกว่าทำไมเพื่อนดูง่ายจัง ไม่ได้ทิ้งท้ายแบบเราด้วย ของเพื่อนอารมณ์ไปทางในเชิญชวนด้วยซ้ำ ความกังวลเราเริ่มมีละ ว่าเราจะติดมั้ยวะ+ความคิดแย่ลบของเราที่คิดว่าตัวเองตอบไม่ดี ตอนแรกเขาก็ให้เราแนะนำตัวก่อน ถามช่องทางว่ารู้สึกมหาลัยนี้ได้อย่างไง ทำไมถึงเลือกเรียนสาขานี้ เราก็ตอบไม่ว่าเพราะเขาบอกว่าหางานง่าย เพราะครูที่สอนอยู่ก็ชอบบอกแบบนี้ แล้วมีการถามต่ออีก ง่ายมั้ย ชิปหายละ วิชาแถต้องเขาละ
เรา: ก็มีรุ่นที่จบไปได้มีงานทำแล้วบ้าง
ครู : แล้วทำงานเกี่ยวกับอะไร
เรา : ตอบหน่วยราชอะคะ (ทำไมเราถึงตอบแบบนี้คือตอนนั้นเรานึกไปถึงรุ่นพี่ที่จบแล้วกลับมาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ในวิลัย)
ครูก็ทำหน้าเข้าใจอ่อๆ (ไม่รู้ว่าครูคิดไงกับคำตอบนี้ อยากรู้ออ่ะ แต่เราสัมภาษณ์จบก็มาถามอีก ตอนเราฝึกงานฝึกที่ไหน เราก็ไปตอบสองที่ คือธนาคารกับอำเภอ เพราะเราเรียนสายอาชีพที่กำลังต่อตรี
แต่ครูก็ถามว่า อธิบายสองสายงานนี้ให้ฟังหน่อยคะ แล้วที่ฝึกอำเภอนี้ ได้นำความรู้ความสามารถอะไรไปใช้บางครั้ง แล้วเกี่ยวที่เราเรียนอย่างไง ให้หัวคือไม่มีเลยวะ ไม่เกี่ยวเลยวะ ก็เลยตอบไปในทางการอยู่ร่วมกันของสังคมแทน แล้วมาเจออีกคำถาม ชอบวิชาอะไร มันเป็นคำถามง่ายๆนะ แต่ก็ทำให้เราสตั้นเหมือนกันเพราะเราก็ไม่เคยถามตัวเองเหมือนว่าชอบวิชาอะไร มันหลายตัวเว่อร์ อยู่ๆเราก็ตอบไปว่า โปรแกรมบัญชี แล้วเรารู้จักโปรแกรมอะไรมั้ง แล้วโปรแกรมนี้ใช้อย่างไง อธิบายสิ ชิปหายอีกละ พื้นฐานอันน้อยนิดกู ตอนเราตอบก็ตะกุตะกะเหมือนกัน ด้วยความรู้ไม่พอไง อีกอย่างมันเรียนนานแล้วด้วย ที่ตอบคือ หน้าครูลอยมาจ้า ตอนเราตอบหน้าครูดูใช้ความคิดอ่ะ เหมือนที่เราตอบถูกมั้ยวะ ไม่ใช่ว่าเขาเป็นครูสอนโปรแกรมนะ จะผ่านมั้ยเนี้ย รู้สึกโดนเยอะกว่าเพื่อนคนอื่น มันทำให้คิดละว่า เราตอบไม่ดีหรอ ไม่ตรงคำถามหรอวะ เราตอบผิดหรอ แต่ละคำถามทำไมครูเจาะลึกจัง หรือเราเป็นคนแรกของครูวะ แล้วยิ่งไปคุยกับเพื่อนทำไมดูโดนน้อยจังวะ หลังสัมภาษณ์เสร็จกำลังใจหายไปครึ่งนึงเลยอ่ะ หรือเป็นเพราะเราเกรดหน่อยกว่าวะ เพราะเพื่อนที่ไปคุยด้วยก็เกรด4.00 ส่วนเราแค่3.69เอง ตอนเราไปเล่าให้เพื่อนฟังอย่างละเอียด มันก็มีอาการเหมือนเหนื่อยใจแทนอะ สบทมาว่า โอ๊ยน้อ จะให้รู้สึกไงอะ มันเหมือนเป็นอีกหนึ่งเสียงบอกเราว่าที่เรารู้สึกอะมันใช้ เพื่อนบางคนแกแนะนำตัว ก็โดนบอกว่า ให้เตรียมตัวเข้ามหาลัยได้เลยนะ ตัดภาพมาที่เรา รอฟังผลนะคะ มันทำให้รู้สึกว่าอยากถอยออกมาอ่ะ กำลังใจหาย แล้วความรู้สึกแย่ต่อตัวเองเป็นทุกครั้งหลังไปพบเจอสิ่งที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยทำอะไรดีเลยอะ ยิ่งฟังเพื่อนเรากำลังใจยิ่งหาย
เรารู้สึกว่าหลังๆมานี้ไปพบเจอะไรมารู้สึกไม่ดีต่อตัวเองง่ายมาก
เรา: ก็มีรุ่นที่จบไปได้มีงานทำแล้วบ้าง
ครู : แล้วทำงานเกี่ยวกับอะไร
เรา : ตอบหน่วยราชอะคะ (ทำไมเราถึงตอบแบบนี้คือตอนนั้นเรานึกไปถึงรุ่นพี่ที่จบแล้วกลับมาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ในวิลัย)
ครูก็ทำหน้าเข้าใจอ่อๆ (ไม่รู้ว่าครูคิดไงกับคำตอบนี้ อยากรู้ออ่ะ แต่เราสัมภาษณ์จบก็มาถามอีก ตอนเราฝึกงานฝึกที่ไหน เราก็ไปตอบสองที่ คือธนาคารกับอำเภอ เพราะเราเรียนสายอาชีพที่กำลังต่อตรี
แต่ครูก็ถามว่า อธิบายสองสายงานนี้ให้ฟังหน่อยคะ แล้วที่ฝึกอำเภอนี้ ได้นำความรู้ความสามารถอะไรไปใช้บางครั้ง แล้วเกี่ยวที่เราเรียนอย่างไง ให้หัวคือไม่มีเลยวะ ไม่เกี่ยวเลยวะ ก็เลยตอบไปในทางการอยู่ร่วมกันของสังคมแทน แล้วมาเจออีกคำถาม ชอบวิชาอะไร มันเป็นคำถามง่ายๆนะ แต่ก็ทำให้เราสตั้นเหมือนกันเพราะเราก็ไม่เคยถามตัวเองเหมือนว่าชอบวิชาอะไร มันหลายตัวเว่อร์ อยู่ๆเราก็ตอบไปว่า โปรแกรมบัญชี แล้วเรารู้จักโปรแกรมอะไรมั้ง แล้วโปรแกรมนี้ใช้อย่างไง อธิบายสิ ชิปหายอีกละ พื้นฐานอันน้อยนิดกู ตอนเราตอบก็ตะกุตะกะเหมือนกัน ด้วยความรู้ไม่พอไง อีกอย่างมันเรียนนานแล้วด้วย ที่ตอบคือ หน้าครูลอยมาจ้า ตอนเราตอบหน้าครูดูใช้ความคิดอ่ะ เหมือนที่เราตอบถูกมั้ยวะ ไม่ใช่ว่าเขาเป็นครูสอนโปรแกรมนะ จะผ่านมั้ยเนี้ย รู้สึกโดนเยอะกว่าเพื่อนคนอื่น มันทำให้คิดละว่า เราตอบไม่ดีหรอ ไม่ตรงคำถามหรอวะ เราตอบผิดหรอ แต่ละคำถามทำไมครูเจาะลึกจัง หรือเราเป็นคนแรกของครูวะ แล้วยิ่งไปคุยกับเพื่อนทำไมดูโดนน้อยจังวะ หลังสัมภาษณ์เสร็จกำลังใจหายไปครึ่งนึงเลยอ่ะ หรือเป็นเพราะเราเกรดหน่อยกว่าวะ เพราะเพื่อนที่ไปคุยด้วยก็เกรด4.00 ส่วนเราแค่3.69เอง ตอนเราไปเล่าให้เพื่อนฟังอย่างละเอียด มันก็มีอาการเหมือนเหนื่อยใจแทนอะ สบทมาว่า โอ๊ยน้อ จะให้รู้สึกไงอะ มันเหมือนเป็นอีกหนึ่งเสียงบอกเราว่าที่เรารู้สึกอะมันใช้ เพื่อนบางคนแกแนะนำตัว ก็โดนบอกว่า ให้เตรียมตัวเข้ามหาลัยได้เลยนะ ตัดภาพมาที่เรา รอฟังผลนะคะ มันทำให้รู้สึกว่าอยากถอยออกมาอ่ะ กำลังใจหาย แล้วความรู้สึกแย่ต่อตัวเองเป็นทุกครั้งหลังไปพบเจอสิ่งที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยทำอะไรดีเลยอะ ยิ่งฟังเพื่อนเรากำลังใจยิ่งหาย