อ่านดูแล้วมันอาจจะดูงี้เง่านะแต่มันแบบเป็นความรู้สึกที่อยู่ข้างในอะ แล้วปกติผมจะเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงออกอยู่แล้วมีไรก็เก็บไว้แล้วก็มาระบายมันทิ้งไป
คือผมกับแฟนคบกันมาก็ปีกว่าแล้ว แล้วคือทุกๆวันก็จะโทรหากันตลอดแล้ววันไหนที่ผมอยากไปนอนเพราะเพลียจากงาน ง่วงหรือเหนื่อยจากสิ่งต่าง แต่ถ้าเค้าอยากให้ผมอยู่ต่อผมก็ยอม เพราะไม่อยากให้เค้าอยู่คนเดียว (ตั้งแต่คบกันมาผมก็ยอมเค้ามาตลอด แบบทุกอย่างจริงๆ ถ้าจะปฏิเสธก็นับครั้งได้เลย คือผมตามใจเค้ามาตลอด) แต่พอผมขอให้เค้าอยู่ต่อบ้างนานๆทีเค้าจะอยู่ แล้วแบบผมก็ต้องมานั่งทำงานเปิดเพลงฟังเหงาๆคนเดียว แล้วมันเป็นความรู้สึกที่น้อยใจอะว่าแบบทำไมเค้าอยู่ต่อเพื่อเราบ้างไม่ได้หรอ ทำไมมีแต่เราที่ยอมหล่ะ แล้วมันก็ไม่ได้มีแค่เรื่องนี้เดียวมันมีอีกหลายๆเรื่องเลยที่มันจะรู้สึกน้อยใจแบบนี้ แบบเค้าทำเพื่อเราบ้างไม่ได้หรอ แล้วมันก็สะสมมาเรื่อยๆจนผมต้องหาที่ระบายนี่แหละ
มาระบาย
คือผมกับแฟนคบกันมาก็ปีกว่าแล้ว แล้วคือทุกๆวันก็จะโทรหากันตลอดแล้ววันไหนที่ผมอยากไปนอนเพราะเพลียจากงาน ง่วงหรือเหนื่อยจากสิ่งต่าง แต่ถ้าเค้าอยากให้ผมอยู่ต่อผมก็ยอม เพราะไม่อยากให้เค้าอยู่คนเดียว (ตั้งแต่คบกันมาผมก็ยอมเค้ามาตลอด แบบทุกอย่างจริงๆ ถ้าจะปฏิเสธก็นับครั้งได้เลย คือผมตามใจเค้ามาตลอด) แต่พอผมขอให้เค้าอยู่ต่อบ้างนานๆทีเค้าจะอยู่ แล้วแบบผมก็ต้องมานั่งทำงานเปิดเพลงฟังเหงาๆคนเดียว แล้วมันเป็นความรู้สึกที่น้อยใจอะว่าแบบทำไมเค้าอยู่ต่อเพื่อเราบ้างไม่ได้หรอ ทำไมมีแต่เราที่ยอมหล่ะ แล้วมันก็ไม่ได้มีแค่เรื่องนี้เดียวมันมีอีกหลายๆเรื่องเลยที่มันจะรู้สึกน้อยใจแบบนี้ แบบเค้าทำเพื่อเราบ้างไม่ได้หรอ แล้วมันก็สะสมมาเรื่อยๆจนผมต้องหาที่ระบายนี่แหละ