สวัสดีครับตามกระทู้ที่ตั้งเลยครับผมมีเเฟนที่เป็นโรคซึมเศร้าครับเรื่องมีอยู่ว่าผมคบกันกับเเฟนมาจะถึงปีเเล้วระหว่างคบกันก็จะมีปัญหาต่างๆจนบางที่ผมก็เหนือยเเละเค้าเป็นไบโพลาด้วยครับและไม่นานมานี้เค้าตรวจว่าเป็นโรคซึมเศร้าด้วยครับตรวจที่โรงบาลจิตเวชบอกก่อนนะครับผมกับเเฟนเรียนอยู่ม.ปลายคือมีช่วงนึงครับที่ผมไปเข้าค่ายร.ดแล้วเค้าเอางานไปทำให้พอผมกลับมาเค้าเอาสมุดมาคืนผมเเล้วตอนนั้นผมรีบก็เผลอพูดดังใส่คือผมรีบไปบ้านเพราะมีธุระพอคิดได้ก็ขอโทษ เเฟนก็งอนผม ผมก็ทำได้เเค่ขอโทษเพราะผมไม่รู้ต้องใชคำพูดเเบบไหนสำหรับคนที่เป็นซึมเศร้ากับไบโพลาเเถมเค้ายังบอกผมว่าผมไม่มีเวลาให้เค้าส่วนมากตอนอยู่รร.ผมก็เล่นบาสไม่ค่อยจะสนใจเค้า(อั้นสนี้ก็จริงนะครับ)เเถมพอไปหาก็ไม่มาหา (บอกก่อนนะครับเค้ามาหาผมที่บ้านเพื่อนของผมซึ่งอยู่ชุมชนเดียวกันแต่เเฟนผมเค้าอยู่ไกลกับชุมชนของผมประมาณ20กิโล)ซึ่งผมก็พยายามบอกเค้าว่าคนข้างบ้านของเพื่อนคนนี้มีเเต่คนไม่ธรรมดาหากเราไปบ้านเเล้วเข้าไปหานานๆเเม่เพื่อนจะตกเป็นขี้ปากชาวบ้านได้ซึ่งเค้าก็ไม่ฟังผมก็เข้าใจเค้านะครับเค้ามีปัญหาครอบครัวตั้งเเต่เด็กพอเป็นเเฟนกับผมเค้าก็อยากอยู่กับผมให้นานๆเเต่ผมไม่สามารถให้เวลาเค้าได้ด้วยความที่นิสัยต่างกันเช่นเเฟนผมชอบเที่ยวเเต่ผมไม่ชอบเเถมผมเป็นคนไม่ขัดคำพูดของพ่อเเม่ตั้งเเต่เด็กพ่อเเม่ไม่ให้ออกบ้านผมก็ออกไปไหนไม่ได้ในช่วงนี้ผมพยายามทำตัวบ้าๆบอเพือจะให้เธอตลกไม่เครียดเเต่ผมมกับโดนตะคอกใส่เเถมตอนเล่นบาสเค้ากับพูดอยอกกับเพื่อนผู้ชายว่า  เชดดดเก่งจัดอะ ซึ่งเราก็เก่งกว่าเพื่อนคนนั้นเเต่เค้าไมชมเราเลยผมอยากได้คำชมจากเธอบ้างเเถมตอนนั่ง
เรียนยุผมพยายามทำให้เธออารมณ์ดีเธอกับเมินใส่มุขที่ผมเล่นเธอเมินหมดพอเพื่อนอีกคนเอามุขที่ผมพูดไปเล่นต่อเธอกับสนุกสนานขำขันกันในกลุ่มเพื่อนผมก็น้อยใจนะเเต่ผมก็ไม่พูดนะครับเพราะไม่อยากเทลาะเเละเค้ายังพิมคุยกับเพื่อนที่เป็นทอมว่าจะไปหางานทำละจะไปขายคือเค้าพิมในกลุ่มอะครับคือมันเป็นกลุ่มที่เพื่อนตั้งมีเเค่5-6คนผมก็ทักไปบอกส่วนตัวว่าพิมดีๆเกรงใจหน่อยเค้าบอกว่าเกรงใจใครเพื่อนทอมหรอเกรงใจทำไมเพือนกัน   ผมก็อยากบอกนะครับว่าคนที่ต้องเกรงใจคือผมไม่ใช่ใครเพราะเค้าพูดไม่ให้เกียรติเราเลยเเต่ก็ได้เเค่ปล่อยผ่านเเล้วเค้าชอบหึงผมกับเพื่อนที่สนิทกันกับเค้าซึงเพื่อนคนนี้ของเค้าเป็นเเฟนเก่าของเพื่อนทอมเเต่เลิกกันที่เค้าหึงเพราะเพื่อนคนนี้ชอบอยอกถึงเนื้อถึงตัวเช่นผมจะชอบกอดเเฟนเเละส่งสายตากวนๆเพื่อนในห้องเค้าก็จะมาจับมาเราออกเเล้วบอกว่าอย่ามาหวานกันเเถวนี้ซึ่งเเฟนผมก็หึงผมก็ขอโทษเค้าเเถมช่วงนี้ผมก็หวั่นไหวง่ายเเต่ผมไม่ได้หวั่นไหวกับเพื่อนคนนี้นะผมก็พยายามตัดความคิดบ้านี้ออกไปที่พิมมาทั้งหมดนี้คือมุมของผมคนเดียวในมุมของเเฟนผมผมอาจทำไม่ดีกว่านี้ก็ได้เเค่อยากรู้ว่าผมควรทำยังไงควรปล่อยเค้าดีไหมในเมือเราไม่มีเวลาให้เค้าเเถมบางครั้งเราก็ทำหน้าที่เเฟนไม่ดีหรือเราควรใช้คำพูดใส่ใจดูเเลให้ดีกว่านี้