ผมเป็นคนนึงครับเวลารักใครผมรักสุดไม่มีเผื่อใจ(เพราะผมเผื่อไม่เป็น คำนี้อ่านแล้วอาจจะคิดว่าเวอร์นะครับ ผมเป็นแบบนี้นจริงๆ)ผมเป็นคนขี้ใจน้อยครับ  ผมทำทุกอย่างเพื่อจะรักษาสิ่งดีๆเหล่านี้ไว้ แต่พอมาวันนี้ ผมก็เป็นคนนึงที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเนื่องจากการมีความรัก ผมเคยสนุกกับชีวิตสุนกกับสิ่งรอบตัว ยิ้มให้กับทุกอย่าง ก็อย่างที่บอกเลยครับสภาพผมตอนนี้มันตรงข้ามกัน + ผมเป็นคนไม่มีพ่อไม่มีแม่ และผมเป็นคนไม่มีเพื่อน แฟนที่ผมรักมากที่สุดก็มาบอกเลิกผมไป  เวลาผมเสียใจ หรือ ทุกข์ใจ ถ้าเป็นปกติก็จะมีแฟนผมนี่แหละที่มารับฟังแล้วพูดคุยให้กำลังใจ แต่ตอนนี้ผมทำได้แค่มานั่งคิดอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตไปวันๆ โดดเดี่ยว มันไม่รู้สึกถึงความสุขอ่ะครับ
***บางอย่างที่ผมพิมพ์ไปที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องความรักก็ขออภัยด้วยครับผมเข้าใจครับถ้าบางคนจะบอกว่า"ชีวิตจะต้องเจออะไรอีกเยอะ"  ถ้าผมโดดเดี่ยวแล้วมีความสุขผมจะไม่มาตั้งกระทู้นี้เลยครับ