ตามที่เกริ่นไปเลยค่ะ เพื่อนเราเป็นโรคซึมเศร้า ปัจจัยความเศร้าจะอยู่ที่สภาพแวดล้อมที่ผู้ป่วยเจอ แล้วเขารู้สึกว่าเขาไม่ดีพอ ไม่มีความสามารถเหมือนคนอื่น เขาได้เกรด4ทุกวิชาตลอดเลยค่ะเป็นเพื่อนที่เรียนเก่งคนหนึ่ง แต่เขาบอกว่าเขาไม่มีอะไรดีเลยเขารู้สึกว่าเขาทำอะไรไม่สุดสักอย่าง พอเราบอกเขาว่าการเรียนเราก็สู้เธอไม่ได้นะ เธอเกรดดีขนาดนี้มันไม่ใช่ข้อดีของเธอหรอ เพื่อนคนนั้นบอกเราว่าแต่เราวาดรูปสวยค่ะ เขาเสียใจที่ตัวเองเล่นวอลเลย์​บอลไม่ได้ทั้งๆที่เขาพึ่งเล่นครั้งแรกไม่ถึง1ชม. เขาเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเสมอ เราเลยพยายามอธิบาย​กับเขาว่า ไม่มีใครเก่งใน1ชม.เหมือนกัน คนที่เล่นได้หลายๆคนล้วนเคยเล่นมาก่อนตัวเราเองก็เล่นไม่ได้เราไม่มีแรงตีให้ข้ามด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยังเสียใจและร้องไห้ เขาบอกกับเราตลอดว่าเราเองก็มีข้อดีที่วาดรูปสวยเขาก็อยากวาดรูปได้เหมือนเราบ้าง เราเลยบอกเขาว่า เธอไม่ชอบวาดรูปมันไม่แปลกที่เธอจะวาดไม่สวย แค่คิดจะทำให้มันดีเธอทำไม่ได้หรอกถ้าเธอไม่ได้ชอบมัน เธอคิดแต่ว่าวาดไปเดี๋ยวก็เก่งแต่ไม่ยอมปรับปรุง​แก้ไขส่วนที่แย่ เราฝึกวาดรูปมา7ปีแล้วนะ เราเก่งเพราะใจรักเธอกำลังพูดเหมือนเราไม่พยายามอะไรเลยแล้วเก่ง เขาก็ยังร้องไห้ค่ะและเขาก็ยังพูดแบบนี้กับเราตลอด เหมือนเขาไม่ฟังที่เราพูดบ่อยๆ เรารู้สึกว่าที่เราพูดไปมันแรงมากในหลายๆครั้ง จนตอนนี้เริ่มเป็นเราเองที่เครียด ว่าควรทำยังไงทำแบบไหน เพื่อนเราถึงจะดีขึ้น เราไม่กล้าทำอะไรเลยค่ะ ไม่กล้าลงรูปสวยๆกลัวเขาคิดมาก จริงๆช่วงนี้เราอยากทำงานกิจกรรม​โรงเรียนมากๆเลยค่ะแต่ตอนนี้รู้สึกไม่กล้าทำกลัวว่าเขาจะเสียใจและสภาพแวดล้อมที่เราเจอหลายๆคนมีภาวะแบบนี้เยอะมากค่ะ มีเพื่อนอีกคนที่สนิทกับเราคุยกันผ่านแชททุกวันจู่ๆเขาบอกว่าจะกินยาฆ่าตัวตาย เราไม่ไหวกับสภาพแวดล้อมแบบนี้แล้วค่ะ เราไม่ใช่คนที่ไม่เคยเครียดนะคะ แต่พอมาถึงจุดนึงมันรู้สึกว่าช่างมันน่ะค่ะ ทำทุกวันให้มีสีสันแล้วใช้ชีวิตต่อแต่พอเจอแบบนี้บ่อยๆก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี พูดยังไงดี

เราควรปลอบหรือคุยรับฟังเขายังไงดีคะเราอยากให้เพื่อนคนนี้กลับมาร่าเริงไวๆ