วันนี้ก่อนนอนนั่งสวดมนต์แต่รู้สึกท่องบทสวดข้ามบ้างขาดหายบ้าง ขนาดเปิดบทสวดดูไปด้วย เลยคิดว่าวันนี้ไม่ค่อยมีสติเลย ก็ไม่เป็นไรเอาใหม่ตั้งใจนั่งสมาธิแล้วกัน ตอนนั่งสมาธิก็รู้สึกจิตนิ่งบ้าง แวบไปคิดนู่นนี่บ้างตามปกติเหมือนที่ผ่านมา อ้อลืมบอกก่อนนั่งสมาธิรู้สึกว่าอากาศอบอ้าวนิดหน่อยแต่วันก่อนก็อากาศประมาณนี้เลยไม่ได้คิดมากก็ว่าจะนั่งจนกว่าจะรู้สึกสบาย ไม่ร้อนค่อยนอน แต่ที่น่าแปลกคือนั่งไปสักพักไม่รู้สึกร้อนแล้ว แต่ยังวอกแวกอยู่เลยนั่งต่อให้มีสมาธิค่อยนอนจะได้หลับสบาย นั่งไปเรื่อยๆเริ่มเห็นแสงระหว่างคิ้วก็ตามไปดู แสงก็ค่อยๆเลื่อนสูงขึ้นไกลออกจากตัวช้าๆก็ตามไป ทีนี้ตากระพริบถี่ๆและหนักมา (แต่หลับตาอยู่) รู้สึกถึงลมหายใจเบาแต่หายใจสั้น รู้สึกเหมือนจะลอยและจะหลุดออก แต่รู้สึกว่ามีสติอยู่ก็คิดว่าจะตามแสงต่อหรือพอก่อนเพราะกลัวว่าจะฝึกไปผิดทางรึป่าว เลยพยายามเพ่งสมาธิมาที่ปลายจมูกอยู่พักหนึ่งถึงกลับมาได้ หลังลืมตารู้สึกตัวร้อนๆมีเหงื่อซึมทั่วตัวเลย อยากขอคำชี้แนะผู้รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรและควรไปต่อหรือจะควรระวังแบบนี้