ห่างกานท์กลอนนอนกลิ้งทิ้งลายสือ
หมดฝีมือปั้นแต่งแสวงหา
ถ้อยคำหวานจารจรดพจนา
ยากนักหนาตอนนี้กวีกานท์
สนิมเขรอะเลอะเปื้อนไม่เหมือนก่อน
จะเขียนกลอนอันใดก็ไม่หวาน
หรือช่วงนี้เพราะงดอดน้ำตาล
จึงไร้จินตนาการงานกวี
ย้อนรอยกลับไปอ่านผลงานเก่า
โอ้ตัวเราเขียนได้อย่างไรนี่
บางบทเคลิ้มชวนฝันว่างานดี
แต่ตอนนี้ฉันหมดค่าน่าอับอาย
นั่งนึกคำนำเขียนก็เวียนหัว
แต่ละตัวยากค้นจนใจหาย
เคยไหลลื่นชื่นชมอย่างคมคาย
แต่ยามนี้คลับคล้าย"ไร้น้ำยา" ...!!!
ว่าจะเขียนกลอนเพราะๆมาฝากเพื่อนๆแต่มันตันไปหมดเลยคะเคาะสนิมไม่ออก😂 ❤️❤️❤️
"ไร้น้ำยา"