ก่อนอื่นเลยผมอยากเล่าเรื่องผมให้ฟังก่อนนะครับ ผมคือเสาหลักของที่บ้าน ผมทำอาชีพค้าขายครับ ก่อนหน้านี้ผมก็เป็นพนักงานบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง และผมก็ได้ค้าขายไปคู่กัน ต่อมาพอเกิดเหตุการณ์โควิด ผมโดนกดดัน สารพัด ทำผิดนิด ทำผิดหน่อยก็โดนตัดเงิน ทั้งที่รายได้ก็ไม่เท่าเดิมอยู่แล้ว ชนิดที่ว่ากำลังจะไม่พอใช้จ่ายภาระที่มี ต่อมาผมเลยตัดสินใจลาออกจากงาน เพื่อมาค้าขาย แรกๆก็ดีครับมีเงินเก็บ ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยมีเงินเก็บเลย พอเข้าช่วงกลางปีที่แล้ว ผมเริ่มมีปัญหาเกี่ยวกับการค้าขาย ค้าขายไม่ได้ยอด เศรษฐกิจไม่ดีเริ่มตกลงมาเรื่อย ผมฝันอยากเป็นเจ้าของกิจการที่มีลูกน้อง ผมจึงได้ใช้เงินเก็บที่มี + เงินกู้ เพื่อเปิดร้านค้าเล็กๆและจ้างน้องๆ แรกๆก็ไปได้ดี ต่อมาตลาดเจ๊งครับ ผมไปต่อไม่ได้ ต้องเลิกจ้างพนักงาน ทั้งหมด ไม่มีเงินจ่ายชดเชยให้น้องเลยด้วยซ้ำ ยังดีที่น้องเข้าใจและเห็นใจ ต่อมา ตอนนี้ผมค้าขายเองก็ไม่ดี เริ่มขายของไปทีละอย่าง ขายโทรศัพท์ ขายถังแก๊ส แล้งก็ขายอีกหลายๆอย่าง จนตอนนี้ผมก็กำลังขายบ้าน ซึ่งผมเริ่มที่จะไม่ไหว มองไปทางไหนก็หาทางไม่เจอ จะพูดกับครอบครัว ก็ไม่ได้ บอกไปก็ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องตัดสินใจ ผมไม่มีทางเลือก ผมขายของออนไลน์ก็พยายามแล้ว แต่ตอนนี้เจ้าหนีก็มารอ เงินลงทุนใหม่ก็ไม่มี ทำได้แค่หมุนเงินไปวันๆ พยายามคิดสินค้าที่เราทำลงออนไลน์ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ สุดท้ายต้องจำใจประกาศขายบ้านมันคือทางเลือกสุดท้ายแล้ว ผมไปทำงานก็ทำไม่ได้อีก เกิดอุบัติเหตุต้องผ่าเข่าแต่ผมก็ขอยือหมอจนถึงปีหน้า ผมไม่เข้าใจว่าทำไมชีวิตผมถึงได้ลงขนาดนี้ แต่ที่ผมพูดมาทั้งหมดผมไม่ได้อยากขอรับบริจาคแต่อย่างใด แต่ผมแค่ต้องการพูดสิ่งที่อยู่ในใจแต่บอกใครไม่ได้ จากผมเล่าเรื่องราวของผมมาทั้งหมดผมอยากได้ประสบการณ์ของคนที่เจอมาในลักษณะเดียวกันว่าผ่านมันไปได้ยังไงครับ ขอร้องอย่าด่าผมเลยแค่นี้ผมก็ไม่รู้จะไปทางไหนต่อแล้วครับ