คือปกติเราไป-กลับบ้านกับเพื่อนคนนี้ทุกวันค่ะ เราเลิกงานก่อนก็จะไปนั่งรอเพื่อนที่ตึกค่ะ
ช่วงหลังมานี้เพื่อนมักบ่นกับเราว่า ต้องตื่นเช้า (เพราะไปส่งพี่สาวก่อน เข้างานเร็ว) เพื่อนเข้างานช้าค่ะ
พอมาถึงที่ทำงาน เพื่อนต้องนอนในรถต่อ แล้วบอกว่าเหมือนไม่ได้นอน (ในตอนนี้เรารู้สึกว่าเพื่อกำลังจะบอกเราว่า อยากออกจากบ้านสาย ไม่ได้อยากมาเช้าค่ะ อันนี้เราตีความนะคะ แต่ไม่แน่ใจว่าเพื่อนคิดยังไงตามจริงแล้ว)

พอมาเมื่อเช้า เพื่อนกับพี่เขามาสายค่ะ ซึ่งเราก็ไม่เคยพูดอะไรอยู่แล้ว เพราะเราก็ถือเป็นผู้อาศัยค่ะ (แล้วผลัดกันเติมนำมันกับเพื่อนคนละสัปดาห์ค่ะ)
เหตุการณ์มันเริ่มเกิดจากการที่ มีรถคันนึงเปิดไฟเลี้ยว แล้วเพื่อนเราเหมือนยังไม่ให้รถคันนั้นเข้าค่ะ
พี่ของเพื่อนเราก็เลยบอกว่า "หยุด ให้เขาเข้ามาสิ่" เพื่อนเลยเหมือนโมโหค่ะ แล้วบอกถ้าไม่ถูกใจก็ให้พี่เขามาขับแทน
แล้วหันมาพูดกับเราว่า นี่ก็เหมือนกัน ขอให้ผลัดกันขับรถก็ไม่ยอมขับ..

ตอนนั้นเรางงเลยค่ะ ทำไมอยู่ดีๆหันมาโวยวายเราได้ ทั้งที่เราอยู่เฉยๆ ไมไ่ด้เป็นคนบงการการขับรถของเพื่อนเลย 
และเราเคยบอกเพื่อนแล้วว่า เราไม่กล้าขับรถเพื่อนนะ ถ้าเกิดชนขึ้นมา หรือเป็นอะไรขึ้นมา เราไม่อยากรู้สึกไม่ดี
เราบอกเพื่อนว่าขอเวลา ถ้าได้งานใม่ เราตั้งใจจะซื้อรถอยู่แล้ว เดี๋ยวเราเป็นคนไปรับ-ส่งเพื่อนแทนเลยก็ได้ค่ะ เพราะเราไม่ได้ซีเรียสอะไร

หลังจากเหตุการณ์นั้น เราเงียบตลอดทางค่ะ ไม่พูดกับเพื่อนเลย แล้วรู้สึกอึดอัดค่ะ เพื่อนเหมือก็รู้ว่าเราเงียบค่ะ ก็มีถามนู่นนี่แทรกขึ้นมาบ้าง แต่เรารู้สึกว่า คำพูดของเพื่อนทำให้เรารู้สึกเป็นภาระในชีวิตเพื่อนอะค่ะ เราเลยคิดว่าหรือเราจะไป-กลับเองดีหลังจากนี้ หรือจะรอเย็นนี้เลิกงานแล้วรอคุยกับเพื่อนดีๆก่อนคะ

ปล. ก่อนหน้านี้เวลามาทำงาน เรามาพร้อมเพื่อนอีกคนค่ะ แต่เพื่อนคนนั้นย้ายที่ทำงานพอดี เพื่อนคนนี้เลยมาชวนเราค่ะว่าไปกับนางมั้ยช่วยกันจ่ายค่าน้ำมัน เราก็โอเคค่ะ ทางเดียวกัน ก็ไม่ได้มีเรื่องสียหายอะไร แบบนี้ยิ่งทำให้เราสงสัยว่า ความคิดของเพื่อนเราจริงๆต้องการอะไรกันแน่อะค่ะ