เอ่มม.. เริ่มละนะ คือเราเองจิงๆ ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก แล้วคือตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านคือเราไม่ค่อยมีความสุขเลยเท่าไหร่ แล้วมีอยู่วันนึง เพื่อนเราชวนกันไปเทียวตามประสาอะนะ แล้วตอนนั้นมันใกล้ค่ำแล้วแหละ ถึงมันบอกเราว่าไปนอนที่บ้านเค้าก่อนนะ ไม่มีใครไปส่ง แล้วคือตอนนั้นเราก้ไม่ได้อะไรยังไงหรอก ในเมื่อเค้าบอกให้เราไปค้างบ้านเค้าก่อน เราก็ไป แล้วที่บ้านเราตอนนั้นมันมีปัญหากันอยู่ด้วย แล้วคือหลังจากเราไปนอนบ้านเค้า ไปอยู่กินกับเค้าในใจตอนนั้นเรารู้สึกแบบ ดีเหมือนสิ่งที่เราเคยคิดไว้คงน่าจะเป็นจริงแล้วแหละ แล้วคือคนที่บ้านเรามาตามให้กลับไปอยู่เรื่อยอะ เราไม่สบายใจอยู่เรื่องนี้แหละ