เราเคยเห็นคนที่ให้อภัยสามี ที่นอกใจ แล้วกลับมาอยู่ด้วยกัน
เวลาผ่านไป เราถามฝ่ายหญิงว่า ยังระแวงอยู่ไหม ?  ความรู้สึกเจ็บปวดตอนนั้น หายไปหมดไหม

เธอตอบว่า ยังระแวง แต่ความเจ็บปวดจางไปมากแล้ว เพราะเขาไม่ได้ทำผิดซ้ำ
เขาทำตัวดีขึ้นกว่าเดิม (แต่เดิมก็เป็นสามีที่ดูแลดีอยู่แล้ว ผิดตรงที่เฟรนลี่มากไป จึงเปิดโอกาสให้ผู้หญิงอีกคนเข้ามาได้)

กรณีของคุณ
ความรู้สึก จะไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมค่ะ

เพราะเหตุแห่งการนอกใจของเขา มันอำมหิตเกินไป

ภรรยา ติดโควิด อาการหนักอยู่โรงพยาบาล และถึงกับต้องเสียลูกที่รอมานานไป …

จิตใจต้องทมิฬหินชาติขนาดไหน ถึงได้กล้าคบชู้ช่วงนั้น ?

ความห่วงใย ในฐานะ สามี ที่พึงมีต่อ ภรรยา ไม่มีเลยหรือ ?
ความเห็นอกเห็นใจ ต่อคู่ทุกข์คู่ยาก ที่ต้องมาเสียบุตรไป ไม่มีหรือไร ?

คนรักกัน อีกฝ่ายทุกข์ เราเองยังทุกข์เสียกว่า เพราะความเป็นห่วง แถมด้วยความกังวลมาอีก
จะเอาเวลา หรือ อารมณ์ที่ไหน ไปหลีสาว …

ถ้า จขกท จะให้โอกาสเขา จะต้องตระหนัก ตรงนี้ก่อน
เพราะมันสำคัญกว่า ข้อที่ว่า เขาจะไปนอกใจอีกไหม ด้วยซ้ำ

บาดแผลครั้งนี้ มันใหญ่หลวง รุนแรง และความร้านฉานครั้งนี้ มันเกินประสาน

แต่ถ้ายังดึงดัน อยากอยู่ด้วยกัน หรือ ยังหนีกันไม่พ้น
หากให้อภัยเขา … ให้เผื่อใจตัวเองไว้ล่วงหน้า

อยู่แบบคนเตรียมใจไว้เลย ว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเจออีก (ตอนเจออีกจะได้ไม่ช็อค)
ถ้าทำใจได้แบบนี้ ความระแวงจะไม่ทำร้ายใจคุณมากนัก

จะไม่มีวันกลับไปรักและพิศวาสเขาเต็มหัวใจ โดยไร้ข้อกังขาเหมือนเก่า
แต่ก็ยังพอประคอง ชีวิตคู่ไปได้ ลุ่มๆดอนๆ แบบพอทนกันไหวค่ะ