ทำงานบริษัท เจ้านายเพื่อนร่วมงานเรียกใช้บ่อย อยู่ไปวันๆ สนุกกับงานที่ทำ คิดว่ามีเพื่อนมีคนรู้จักเยอะ

แต่พอล้มป่วยหนักเกือบสองเดือน มีแต่แฟนกับเพื่อน 1 คน ที่เอาของมาฝาก ถามไถ่อาการ

ทำให้คิดได้ว่า ยามลำบากจะมีสักคนที่เคียงข้างเรา....

ชีวิตจริงของผมมีเพื่อนสนิทคุยได้ทุกอย่างชื่อพี่โก๋  ชาวจีนฮ้อ ขายรองเท้าแตะที่ตลาดนัด  

พี่โก๋เคยเอาเงินเกือบสองแสนบาทมาฝากผมเล่นหุ้น เป็นเงินที่ได้จาการขายรองเท้าแตะของแกล้วนๆที่ตลาดนัด

เคยถามแกว่า ถ้าลื้อ (พี่โก๋)  สมมติถ้าลื้อเดดสะม่อเร่ลง เงินก้อนนี้จะทำยังไง แกบอกว่าลื้อเอาไป.... หริอไม่ก็ยกให้แฟนอั้วก็แล้วกัน

ช้วงป่วย แกบอกว่า ถ้าเงินไม่พอการรักษาตัว เอาเงินก้อนนี้ไปใช้ได้เลยนะ โคตะระซึ้งใจเลย 

เพราะเป็นเงินที่แกตรากตรำ ทนแดด ทนฝน จากการขายนองเท้าแตะที่ตลาดนัด ในขณะที่ผมเป็นมนุษย์เงินเดือน อยู่ห้องแอร์

พี่โก๋ แกอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสิอไม่ได้ แต่คุยด้วยทุกคร้งแล้วสบายใจจริงๆ 

คำถามคือมีเพื่อนแท้คุณในชีวิตจริงมีบ้างมั้ยครับ

T-T"