เรามีพี่น้องสามคน พี่1 พี่2 เราน้องคนสุดท้อง ตอนแรกเราทำงาน(นอกบ้าน)มีเงินเดือน 15,000+ แล้วแม่ขอให้เรากลับมาช่วยทำธุรกิจที่บ้าน เพราะช่วงนั้นงานเยอะมาก เราก็โอเค เพื่อแม่ ธุรกิจครอบครัว ทำกันอยู่5คน พี่1-2 พ่อ และคนงาน 1คน เราทำเริ่มแรก เรามีเงินเดือนอยู่ที่9,000 ทำไปได้ 1ปี เงินเดือนเหลือ 5,000 พี่1 ทนไม่ไหว กับเงินเดือน เลยออกไปทำงานข้างนอกแทน พ่อก็เริ่มหัวเสีย และแม่ยังซัพพอร์ตพี่1อยู่ตลอดๆ เรากับพี่2 ยังอยู่ช่วย อยู่ไปอีก2ปี ซึ่งงานก็เยอะ รายได้รายรับ เยอะพอสมควร ลูกน้องได้รายได้มากกว่าเรา  หลังจากนั้นพี่2เริ่มเข้าบริหาร เกี่ยวกับบัญชี เราเริ่มเหลือเงินเดือน 3,000ต่อเดือน เราคิด ทำไม พี่1-2 มีเงินไปเที่ยว กินอาหารดีๆ เข้าห้าง แต่ทำไมเราถึง แค่อยากได้ของสักชิ้น เราต้องหาเก็บเอง แต่เวลาพี่1-2อยากได้อะไร พ่อกับแม่หาให้ตลอด เราเลยเปิดใจคุย กับครอบครัว เกี่ยวกับเรื่องเงินเดือน ครอบครัวบอกเราว่า ธุรกิจที่ทำ รายได้ ไม่ถึงยอด เงินเดือนเราเลยได้แค่นั้น เราก็ได้แต่คิดนะ เพราะเราเป็นผู้หญิงหรอ ทำงานไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยหรอ เพราะในทุกๆวัน เราเปิด/ปิดหน้าร้านเองตลอด4ปี ทำความสะอาด ช่วยงานต่างๆ วันอาทิตย์เราก็ไม่หยุด แต่พี่2หยุด และไปเที่ยวทุกวันอาทิตย์ เราก็พยายามคิดในแง่ดีว่า ไม่เป็นไรเราทำเพื่อครอบครัว จนตอนนี้เราไม่ได้เงินเดือนมาจะ3เดือนแล้ว ซึ่งเมื่อวาน เป็นวันที่เราท้อที่สุด เราถามว่าแม่เย็นนี้ทำอะไรกินหรอ แม่บอกไปหากินเอง ซึ่งเราหากินเองมาเป็น2-3เดือนแล้ว จนเงินที่เก็บไว้จะไม่มีใช้ เงินเดือนก็ไม่ให้ เราขอไปทำงานนอก แม่ก็ดราม่าไม่ให้ไป อ้างต่างๆนาๆให้เราอยู่ พ่อรักพี่1-2มาก ซื้อรถยนต์ให้ใช้คนละคัน เราขอมอไซค์คันเดียวเขาบอกไม่จำเป็น จนเราต้องเก็บเงินซื้อเองด้วยเงินเดือนแค่3,000 เราเคยได้ยินคำว่า *ลูกรักลูกชัง * จนตอนนี้เราคิดว่าเราคงได้เจอกับตัวแล้ว พี่2ก็ทำแต่บัญชี ไม่มาดูหน้างาน เราอยู่หน้างานตลอด จนตอนนี้เราท้อมากๆ ไม่มีไฟในการทำงาน พ่อก็พูดไม่ดีกับเราเลย ทำอะไรก็ผิด ขวางหูขวางตาไปหมด เราอยากจะหนีไปจากจุดนี้ เราก็กลัว ว่าเรา อกตัญญูมั้ย เราพยายามแล้ว จุดไฟในตัวเองไม่รู้กี่รอบ แต่เหมือนเขาก็ขยี้เราอยู่ตลอด เหมือนกำลังจะหายใจได้ เขาก็กดเราต่อ เหมือนเราไม่ใช่ลูกของเขาเลย