ช่วงนี้ความรักมันรู้สึกมองไม่เจอทางออก เราทำงานที่เดียวกัน อีกอย่างเขาคือหัวหน้างาน เราคือลูกน้อง พักนี้มีแต่งาน ตื่นมาทำงานกลับบ้านก็แถบไม่มีเวลาเพราะดึก ไปทำงานก็คนละเวลา ความหวานก็ดูลดลง เรื่องบนเตียงนั้นก็ไม่มีพักใหญ่เเล้ว เรื่องพวกนี้เรายังไม่คิดมากเท่า คำพูดของเเฟนเรา เพราะเวลาคุยกันทีไรชอบจะชวนผิดใจกัน เราคุยเราถาม เค้ามักตอบเราด้สยอารมที่ไม่ค่อยดี เราเล่นด้วยคำพูดที่ได้กลับมาก็เหมือนคนอารมณ์ไม่ดี ที่ทำงานเราถามไรนิดหน่อยไม่เข้าใจไรนิดหน่อยน้ำเสียงก็ไม่ดี ที่น้อยใจมากกว่านั่นคือ กับข้าวที่เราทำให้กินทุกครั้งมันไม่อร่อย เรารู้ตัวแหละว่าทำอาหารไม่ค่อยอร่อย จืดบ้าง จัดบ้าง แต่ทำครั้งไหน เค้าก็บอกมันขาด มันจืด มันเค็ม ไม่อร่อย รู้แหละต่อให้เค้าว่าเค้าก็ยังต้องกิน จนตอนนี้เริ่มไม่อยากทำแล้ว ปกติเทออยากกินอะไรก็อยากทำให้ จนวันนี้เราไม่อยากทำแล้ว ในใจทุกอย่างมันหมดแรง เทอเป็นผู้ใหญ่โตกว่าเยอะ เราเป็นคู่รักที่เรียกได้ว่าต่างวัย และเมื่อเรานอยเราก็ชอบเงียบ ซึ่งเทอก็เป็นคนเงียบๆ บางทีเราก็แอบร้องไห้ดูอ่อนแอแหละต่างคนก็นิสัยเดียวกัน เค้ามักบอกว่าเราไม่มีความอดทน นิดหน่อยทำเป็นเรื่องใหญ่ แบบนี้จะอยู่กันนานได้ไง ่แเฟนเราจะออกเป็นผู้นำบ้าง แต่เค้ารักเราแหละที่พูดที่ว่าอะ แต่เรามันแค่น้อยใจเว้ย ที่เล่ามาดูเหมือนจะพูดให้เเฟนตัวเองดูแย่แต่ไม่ใช่ เราแค่อยากพูดอยากระบาย ไม่อยากตะขี้นอยบ่อยมันต้องทำไงอ่ะพยายามหลายรอบแล้ว แต่ไม่เลย เพราะส่วนตัวก็เป็นคนโลกส่วนตัวสูง นิ่งเงียบ ขอบคุณคาบ ที่อ่านจบ
น้อยใจแฟน หรือเราไม่มีความอดทน